Kommunevalet i 2015 gjorde Frp til det største partiet i Ulstein. Kanskje vart Ap og Høgre straffa av veljarane fordi partia hadde ivra slik for å realisere det påkosta Arena-prosjektet. Eit samarbeid mellom Frp, KrF, Venstre, Sp og SV gjorde Knut Erik Engh (Frp) til ordførar og Steinar Torvik (KrF) til varaordførar. Frp fekk 21,3 prosent av stemmene og 6 representantar, Høgre 21 prosent (5), Ap 19,7 (5), KrF 13,1 (3), Venstre 12,2 (3), Sp 7,7 (2), SV 3,4 (1) og Dei kristne 1,6 (0). Kommunestyret vart samansett av 17 menn og åtte kvinner. Magne Grimstad jr., som hadde vore ordførarkandidat for Ap, trudde at årsaka til at Ap og Høgre gjekk tilbake, var at desse partia hadde stått på for å realisere Arena: – Mange innbyggjarar er uroa for den høge gjelda i Ulstein kommune, og trur at vi ikkje tek bekymringar innover oss. Andre parti, ikkje minst Knut Erik Engh og Frp, har vore dyktigare til å målbere kor viktig det er å drive ein økonomisk ansvarleg politikk. Men eg vil minne om at Frp og dei andre partia har stemt for 1,3 milliardar av det totale gjelda i kommunen, sa Grimstad ifølgje lokalavisa.
I september 2019 var det kommuneval. Etter ein intens valkamp, der mykje handla om kommuneøkonomien i Ulstein, enda med at Frp fekk seks representantar i kommunestyret, Ap fem, Høgre fem, KrF tre, Sp tre Venstre to og SV ein. Ti av dei 25 representantane var kvinner. Kort tid etter at valresultatet låg føre, kom meldinga om at Knut Erik Engh (Frp) ville få halde fram som ordførar, medan Stian Lehmann Scheide (H) vart varaordførar.
I september 2011 var det klart for nytt kommuneval. Ein koalisjon mellom partia Høgre, Frp, Venstre og Sp la kabalen i Ulstein og kåra Jan Berset (H) til ordførar og Knut Erik Engh (Frp) til varaordførar. Jan Berset hadde bak seg fem periodar i Ulstein kommunestyre, to av dei som ordførar. Den førre ordførarperioden hans vart avslutta i 2003.
Eitt av dei siste signala ordførar Jan Berset (H) sende ut før valet i september 2003, handla om fortetting og miljø i Ulsteinvik. Han ville ha fleire etasjar på sentrumsbygga, bustader på toppen av forretnings- og kontorbygg, fortetting og utbygging av store opne plassar og forsiktig utbygging på nedsida av Sjøgata; miljø på premissane til gåande og handlande.
Innstramminga i kommuneøkonomien og den stigande arbeidsløysa ved starten på 1980-talet må delvis sjåast i samanheng med situasjonen nasjonalt. Då lønner og prisar slapp laus igjen i 1980 etter pris- og inntektsstoppen, nådde inflasjonen snart nye høgder – med ein topp på 14 prosent i 1981.
Transporten på land gjekk gjerne for seg med hest og kjerre, men i 1916 kan vi lese i avisa Aarvak at Ole J. Skeide har søkt om å få starte med bilrute i kombinert person- og varetransport. Bilen han skaffa seg, kom til bygda i juni 1916, og planen var rute frå Flø til Kjeldsund, ja, kanskje også til Larsnes. Dette var den første bilen i Ulstein, ein Toledo Overland 1912-modell. Men ikkje alle såg like positivt på framsteget. Ein av dei som ikkje likte saka, var Olaf Ringstad som gav uttrykk for meininga si i eit innlegg i avisa.
På Sunnmøre hadde folket alltid vore meir opptekne av kommunikasjonar enn av kommunesamanslåing; bruer, tunnelar, hyppige ferjeavgangar, hurtigbåt, flyavgangar. Derfor jaga politikarar, entusiastar og næringsliv stadig vidare. På Søre Sunnmøre var dei vinteren 2004 godt i gang med Eiksundsambandet. Den undersjøiske tunnelen skulle knyte øybuarane til fastlandet og samle Søre Sunnmøre til eitt rike. Eiksundsambandet var likevel ikkje nok til å gi regionen vekst.
Midt i oktober 2016 skreiv Fjord1, Sogn og Fjordane fylkeskommune og Havila under avtalen som gjorde at ferjeselskapet skifta eigar. Den nye eigaren var Sævik-selskapet Havilafjord AS: – No er vi det største selskapet for ferjedrift i Noreg, og det er ein posisjon vi aktar å kjempe for å halde på, slo Per Sævik fast i samtale med Vikebladet Vestposten.
I starten av september 1989 starta Sørøybuss eit nytt samband til Bergen. Med den nye 48-seters turbussen sin køyrde dei ruta Hareid-Ulsteinvik-Selje på tre timar. Derifrå kunne dei reisande ta ein av hurtigbåtane Fjordprins eller Sognekongen til Bergen, ein båttur på fem timar.
I november 1936 hadde endeleg Eiksund fått vegsamband med Ulstein i det Håheimsvegen var gjennombroten og knytt saman med gamlevegen på Eiksund-sida. Dermed hadde Ulstein kommune gjennomført det som kom på seg. Men vegen i sjølve Eiksund var så dårleg at han ikkje ville tole mykje trafikk. Han måtte såleis utbetrast. På dette tidspunktet var Eiksund ein del av Herøy kommune. Og folket der var nøgde med det.
Då samferdselskomitéen på Stortinget kom på vitjing til Ulsteinvik i 1996, var bodskapen frå MRF-styreleiar Einar Holm klar: Han var uroa over at ferjeflåten i fylket ikkje hadde halde tritt med trafikkutviklinga. Han peikte på at gjennomsnittsalderen på ferjene no var over 20 år. Han poengterte også at trafikkveksten mellom Hareid og Sulesund gjorde krav på nattferjer. Dette måtte kome fram i statsbudsjettet for 1997.
Kyrkja kravde allereie på 1100-talet at borna skulle kunne dei kristne grunnsanningane utaboks. «Pensum» den gongen var Credo, Pater Noster og Ave Maria – trusvedkjenninga, Fader Vår og Maria-verset – og det var foreldre og fadderar som hadde ansvaret for opplæringa. Etter at borna var 7 år gamle, måtte dei møte til skriftemål ein gong i året, og då kunne prestane kontrollere kristendomskunnskapane.
Den store Nordiske ufreden var slutt kring 1729. Statskassa var tom og kongen sine rådgjevarar fann å selje kyrkjene. I eine valdstida rekne kongen med at kyrkjene var hans eigedom. Sunnmørskyrkjene vart selde på ein auksjon i Borgund i 1723.
Frå skrivepunktet er det 30 år sidan no: Ut av det aktive og kreative KFUM/K-miljøet i Ulsteinvik voks det på 1980-talet fram ein gjeng ungdommar med entusiasme, pågangsmot og evne til å tenkje stort. Dei hadde trua si i botnen, brann for song og musikk og gjekk gjerne i forbøn for konsertprosjekt som meir sindige folk i lokalmiljøet såg på som hasardiøse. Eitt av mange høgdepunkt var då den unge Sissel Kyrkjebø samla 1700 i Ulsteinhallen i november 1986.
Dei tilhogne marmorsteinane har høyrt til dør- og vindauge-opningar. Set ein mange nok saman, lagar dei ein halvrunding.
Koret er penaste romet i ei kyrkje. Her ifrå lyder Guds ord, her vert truvedkjenninga sagt fram og bøner borne til Gud. I koret – ved altarringen – tek Jesu vener i mot nattverden, konfirmantar og brurfolk får si velsigning, og ved døypefonten vert borna kristna.
Om det har vore fleire meiningar. Ei tid såg det ut til at dei som meinte at kor og skip var jambreie, hadde rett. Andre meinte at ho hadde eit særskilt og smalare kor. Under utgravinga kom dei gram på nokre murblokkar og den særaustre hjørnesteinen til skipet som gjorde grunnforma klar.
Denne er samansett av ein stor romersk boge i midten og to mindre på kvar side. Frå der den store og dei to små bogane møtest, skulle gå søyler ned til golvet.
Vinteren 1939 var det krigsfrykt i Europa. I oktober hadde Hitler okkupert tjekkoslovakisk Sudetenland, og i mars 1939 okkuperte han Praha. Austerrike vart okkupert i 1938.
Ragnar Ulstein var første mann heim av dei ulsteiningane som hadde vore borte under krigen. Våren var still og vakker då bilen svinga opp gardsvegen og inn i tunet der mora og faren stod. Trykte handa deira utan å få fram eit ord, steig i ørske opp steintrappa og inn i stova. Alt var kjent, alt var godt.