Før Oluffa og Karl Kleven fekk skøyte på Klubbeneset i 1889, var bruket bortbygsla i to generasjonar. Den første brukaren var Elias Knutson Dimnasundås og kona Gunhild Fransdotter Myrhol frå Hjørundfjord. Dei hadde 10 born. Etter henne har vi namn som Gunhildsteinen og Gunhildbrønnen. Det første tunet på Klubbeneset var ved Gunhildsteinen og nordover. Det var i 1837 at desse fekk rydje seg ein plass her på Klubbeneset. Stove, fjøs og løe var under same tak. Under stova som låg i midten, var det ein liten kjellar der dei hadde dyra. Slik utnytta dei varmen frå dyra oppe i stova.
Av borna til desse to kan nemnast Andreas som for til Klubbgarden på Saunes og Johan som for til Klubbgarden på Ulstein. Knut for til Dimnasund, og frå han kjem Kleivenfolket på Flø. Lars vart verande på Klubbeneset. Han vart gift med Berte Hatløy. Dei fekk ei jente som heitte Emma. Ho vart seinare gift med Knut Sundgot på Haugatun ved Hasund skule. (Det gamle huset og løa ovanfor vegkrysset).
I 1867 vart Klubbeneset fråskilt som eige bruk og Karl Kleven fekk skjøte av far sin i 1889. Karl gifta seg med Oluffa Dimmen i 1888. I tillegg til å drive garden, hadde dei butikk i kjellaren og dreiv med handel. Karl kjøpte også huder og skinn. Desse lagra han i sjøhusa. I den tida måtte det vere mange om kjøpte skinn, og det var truleg faste leverandørar til kvar av dei. Karl kjøpte mest i nærområdet, men han var også ein del i Herøy. Han gjekk og bar skinna på ryggen. Desse samla han i Torvika, lasta færingen og rodde heim.
Skinn og huder blei leverte til firmaet Rieber i Bergen. Når det nærma seg tida då skinna skulle hentast, kom det vrakar på garden. Skinna blei sorterte etter kvalitet. Og når det heile var klart for sending, kom rutebåten d/s «Grei» opp under Klubbebuda.
Karl hadde gått amtskule og løyste handelsbrev i 1908 og var også mykje nytta i ulike offentlege verv. Han var aktivt med når det skulle byggast bedehus på Sundgot i 1903. Som handelsmann leverte han material til bedehuset.
Karl Kleven var oppteken av skog, og det var i hans tid at dei store granene og skogkrullen oppe under Langhammaren vart planta. Han stelte med desse trea etterkvart som dei vaks.
Han var ofte å sjå ute med færingen og fiska med pilk og sluk, og også med sildegarn og line.
Oluffa kom frå Indre-Dimna. Mora heitte Anne Gurine og kom frå Skeide. Ho vart først gift med eigaren av Haugen, Ole Olson Dimmen. Men han kom ut for ei ulukke og døydde seinare av skadane. Det var ikkje barn i det ekteskapet. Faren til Oluffa kom frå Pettergarden (Nel-garden) i Indre-Dimna. Han heitte Olavius og var eldste sonen til Lars og Petrine Durunen. Olavius og Anne Gurine fekk 8 born. Oluffa var den eldste av dei.
I 1920 blei gamlestova på Klubbeneset riven og det blei bygd ny. Medan dei reiv og bygde ny stove, budde dei på sjøhuset, der det var tillaga for overnatting av båtmannskap.
På Klubbeneset var det åttring. Naustet til denne var til endes med båtstøda. Åttringen var ått av fleire personar. Truleg var der 5 partar. Det gamle åttringnaustet vart rive og flytta til austsida av sjøbuda som står i dag.
I 1908 kjøpte Karl eit gammalt sjøhus som stod på Borgarøya. Dette var opphaveleg eit jektenaust som så vart flytta, «krympa» og oppsett på Klubbeneset. Det er den delen av sjøhuset som er tekt med teglstein.
I 1912-13 var Karl med å kjøpe d/s Olga saman med Peder Gjerde og Knut Dimmen. Desse var svograr og åtte 1/3 kvar. Sjøhuset blei då forlengt og han sette opp garnhenget på vestsida av sjøhuset. Tidene var nok ikkje dei beste, og Karl blei eineeigar i 1919. Det heile enda i konkurs i 1921, og båten vart seld til Fosnavåg i 1923.
Det kunne vere opptil 3 båtlag som heldt til på Klubbeneset; eit lag i Vonbuda, eit lag på Raudebuda og eit lag i kjellaren.
Båtlaga reiste ut om morgonen og drog og sette garna. Når dei så kom til land, stelte dei fisken – sløya, flekte og salta.
Dei tok vare på alt. Innmaten blei samla i det som er kalla «gorhola» på Klubbenesodden. Dette vart seinare nytta til gjødsel i åkrane. Fisken blei salta på sjøbudene. Etter at fisket var over, delte dei fisken på kvar av mannskapet som tok han heim og vaska og turka til klippfisk. Det var som regel kvinnfolka og ungane som hadde ansvaret for turkinga. Ein og annan heimverande kår-kall var nok også med. Dette var eit viktig arbeid, og fisken måtte passast godt.
Etter andre verdskrigen blei Vonbuda riven. Dei attståande budene blei nytta av enkelte båtar til oppbevaring av vegn og anna utstyr. I drivgarnsesongen etter silda, vart garnhenget ofte nytta til å tørke drivgarnlenkjer. Det låg kjeppar under mønet som garna hang over, og når garnlenkja skulle nyttast, drog dei ut kjeppane og greidde garnlenkjene rett om bord i båten. I 1949 vart ishavsskuta Sjannøy bygd, og reiarlaget leigde då sjøhuset inntil dei sjølve bygde nytt sjøhus på Garnes i 1955/56.
I mange år var vedlikehaldet på sjøbudene heller ringt. Dei fekk hard medfart i orkanen i 1992, men stod. Med god hjelp av storfamilien på Klubbeneset, har noverande eigar, Karl Kleven restaurert budene som no framstår som velhaldne.
Som nemnt, blei det sett opp nytt hus på Klubbeneset i 1920. Men allereie i 1923, gjekk dåverande eigar, Karl, konkurs. Først i 1927 vart heimelen og alle papira ordna. Ein kunne legge dei vonde åra bak seg, og orientere seg mot framtida.
Svigersonen til «gamle-Karl» og far til «unge-Karl», Nikodemus, tok etterkvart over Klubbeneset. Han var fiskar. Som heilt ung var han ein tur på ishavet på selfangst, men dette gav ikkje meirsmak og det blei med den eine turen. Seinare gjekk han navigasjonskurs på Hareid. Dette gav han kompetanse som kystskipper inntil ein viss båtstorleik. Han var mellom anna med på torskefiske ved Island og sild-, torsk- og seifiske på kysten. Dei siste åra var han mykje med Thomas Nykrem på «Snæing».
Han sette etterkvart motor i storfæringen, og var ute på Lyngnesvika med garn og line. Dette koste han seg med. I denne storfæringen avslutta han livet 21. februar 1970.
