Parken ikring ei kyrkje med tre og planter, med mange minner steinar over graver, kallar vi kyrkjegard. Staden høyrer kyrkje til og er innvigd saman med kyrkjehuset.
Til å sjå etter at kyrkjehuset var i stand, hadde kvvar kyrkje ein ombodsmann. Han vart kalla kyrkjeverje. Han hadde også meir å gjere attåt dette, for han skulle krevje inn tiende av gardsbrukarar og fiskarar, krevje inn landskyld og byksel av jordegodset kyrkja leigde ut. Sameleis kravde han inn leige for kyr og geiter som kyrkja åtte.
«Den 30. Oktober 1847 rammedes den af en Lydstraale der splittede Taarnet og sprengte de massive Mure saaledes fra hinanden, at det ved Skjøn blev erkleret umuligt at reparere den.» Dette er den stutte meldinga Wraamann har ført inn i kallsboka.
Ein ting var heilt opplagt. Ny kyrkje måtte byggjast og ho måtte vere romslegare enn den lynet gjorde ubrukande. Kvar den nye kyrkja skulle reisast var det nok fleire meiningar om, men ein stad lenger inne i soknet måtte det vere. Ynsket om stuttare veg, kom særleg ifrå dei som budde lengst unna, Håheim og Haddalbygda.
Lemen var der, men orgelem vart han heitande fyrst i 1928 frå 12. august då eit lite harmonium vart teke i bruk. Nyepresten var van med orgel og sakna det. Så lånte dei orgelet til «Fredheim» til det vart kjøpt eit større harmonium med to manual og pedal med 30 register og knesvell for crescendo. Dette harmoniet vart bygt i 1928 på harmoniumfabrukken H. Eide, Bergen. Dette orgelet var i brukt heilt til 1952.
Sakristiet har og vorte utvida, med ein gang over heile breidda bak koret, og så avdelt i to rom, eit sakristi for presten og eit dåpsventerom. Mellom roma er eit brei dør, slik at mindre samkomer kan haldast der.
Nummer tavlene er laga og sette opp under den store omvøvsla i 1914. Stilen er den same som på ramma i altartavla. Målearbeidet er gjort av Johan Haddal.
«Ulfesteins kk. (kirki) sokn» er namnet Aslag Bolt nytta i si jordebok frå 1432. Namnet på kyrkja vert då Ulfsteins Kirkia.
I omtalen om kyrkja er nemnt litt om forma hennar og om stilart.
At noko er symbolsk tyder at det peikar attende til noko som har vore. Eit symbol er såleie eit teikn. Som teiknet også peikar framover til det som skal kome. Med eit vanskeleg ord kallar det eskatologisk symbol. T.d kan ein engel med luren minne om domens dag.
Her lyt me berre gå ut ifrå det som var vanleg.
Etter reformasjonen kom ei tid med rike åringar og godt fiske. Folketalet auga. Presten Claus Gaas fann at «Kirken befindis altfos liden til den Menighed der i Sognet, hvorfor den nødvendig behøves at giøris større.» Noko anna var at den lutherske gustenesta vart lang. Folk laut få sitje, og benker med ryggstø, kyrkjestolar, vart laga og sette inn. Men stolane vart det mindre rom til kyrkjelyden.
Ut på hausten var alt ferdig til vigsla. Kallsboka har berre dette med: «Indvielsen i Kirken den 27. Oktober nævnte Aar (1878) med Assistance af de samme Prester, som assisterede udi Hareids Kirkes Indvielse, naar undtages at i Stedet for Sogneprest Jervell i Aalesund fungerede Sogneprest Gleditsch til Volden.»
Vinterhalvåret 1848/49 vart så kyrkje innreidd til sitt bruk.
Mange har tenkt på at det var leitt staden som så mange minne knyter seg til frå Ulstein si historie, skulle liggje gløymd og vansteld. Bondekvinnelaget og Ulstein Rotaryklubb har gjort ein del og vil gjere meir. Utgravingane i 1974 er ein lekk i dette tiltaket.
Kyrkjerekneskapande fortel mykje forvitneleg. Ein gong skifte dei ut ein mønsås over koret på 11 alner. Om ikkej anna gjev det ei opplysning om kor langt koret var.