Midt i juni 1991 kjem meldinga om at Vikebladet Vestposten får ny redaktør. Asle Geir Widnes Johansen avløyser Marit Kvammen. Han har vore journalist sidan 1987, og redigerer si første avis som ansvarleg 25. juli. Widnes Johansen blir sitjande som redaktør for lokalavisa heilt fram til 2013.
I starten av september 1989 starta Sørøybuss eit nytt samband til Bergen. Med den nye 48-seters turbussen sin køyrde dei ruta Hareid-Ulsteinvik-Selje på tre timar. Derifrå kunne dei reisande ta ein av hurtigbåtane Fjordprins eller Sognekongen til Bergen, ein båttur på fem timar.
Trusselen om å legge ned den ti år gamle telefon-vaktsentralen i Ulsteinvik spissa seg til utover i 1991. Men ein rapport frå dei fire eigarkommunane på Ytre Søre Sunnmøre konkluderte sommaren 1991 med at kompetanse innan kommunikasjon og kjennskap til geografien var viktigare enn medisinsk kunnskap. Dei meinte at vaktsentralen måtte oppretthaldast. Dei fire kommunane søkte derfor om dispensasjon frå den nye beredskapsplanen frå Sosialdepartementet, som ville sentralisere den medisinske meldetenesta. Men det gjekk mot nedlegging av vaktsentralen, ikkje så langt fram i tid
Ulstein kommunale elektrisitetsverk skulle gå over i historia i løpet av 1990-talet; slik var utviklinga innan kraftforsyning – med ei reise mot større einingar og sal av kommunale elektristetsverk som også gav pengar i kommunekassene. Men i starten på 1990 planla Ulstein elverk nytt administrasjonsbygg til 2,5 millionar kroner i Saunesmarka. Bygget skulle også romme lokale til veterinærkontoret. Dei hadde halde til i Forretningsgarden i sentrum. Elverksjef Nils Skotheim la fram planar for eit bygg på 570 kvadratmeter i tilknyting til lageret elverket alt hadde i Saunesmarka.
På det nasjonale plan var dei første åra av 1990-talet vanskelege for mange. Mykje peikte galne vegen; sviktande oljeprisar, internasjonal lågkonjunktur, rentenivå kring 10 prosent og meir – og ein hard innstrammingspolitikk som regjeringa meinte måtte til for å berge konkurranseevna etter frisleppet midt på 80-talet. Bankkrise og gjeldskrise skaka både den nasjonale og den private økonomien. Konkursane nådde rekordhøgder, og statsbudsjettet drog på store underskot. Reallønna auka nok litt, men slett ikkje for alle. Mange fall ut av arbeidsmarknaden og måtte greie seg med uføretrygd eller sosialhjelp. Fleire kom i gjeldsklemme, og arbeidsløysa var heilt oppe i 184.000 registrerte i 1992. Men dei lokale industrilokomotiva klarte seg bra.
Kværner-oppkjøpet av Kleven vart ei stor omvelting for Ulstein-samfunnet. Klevengruppa med dei langsiktige kontraktane sine og styrken sin i å utvikle og byggje ulike skipstypar i samarbeid med reiarar, var interessant for det store Kværnerkonsernet, som no ville satse på oppgangen i skipsfartsnæringa. I april 1990 var handelen klar og Kværner Kleven Ulsteinvik eit faktum.
Høgthengande prisar vart verftsleiarar i Ulstein kommune til del vinteren 1990. Kleven-direktør John M. Kleven fekk Ringer i vannet-prisen og Ulstein-sjef Idar Ulstein Eksportprisen for 1989, på vegner av konsernet. I slutten av september 1994 vart John M. Kleven tildelt Kongens fortenestemedalje i gull for innsatsen sin som industrileiar, kulturarbeidar og lokalpolitikar. Det var fylkesmann Kjeld Brecke som stod for overrekkinga under ei tilstelling på Ulstein Hotell.
Berre fem sjarkar i Ulstein fekk tildelt kvote til torskefisket i 1990. Med det ville fleire fiskebåtar i kommunen få vanskar med å fiske nok til livsopphald for mannskapet, fortalde Vikebladet Vestposten i januar. Dei som fekk kvote, var Olav Vågen med Skjervøybuen med to mann om bord, Steinar Flø med Vallaflud, ein mann om bord, Andreas Svendsen med Ulstein, fire mann, Andreas Djupvik med Brandungen, ein til to mann, og Gaute Kleiven med Fløtind med tre mann. I tillegg hadde Arne og Knut Arne Høyvik med Karl Vadøy med ni til 11 mann om bord fått kvote. Dette utgjorde seks fartøy av i alt 33 fiskeriregistrerte båtar i Ulstein i 1990. Mellom dei som ikkje hadde fått kvote, var det fleire som hadde fiske som hovudinntektskjelde. Mellom desse Jan-Kristian Skeide med Skeide, Steinar Dimmen med Gutten, Arnt Haddal med Øistein, Haldor Haddal med Viking og Kjell-Arne Sundgot med Straumsund.
Lat oss nemne nokre hendingar elles i næringslivet: I januar 1990 tok Åge Grimstad og Øyvind Osnes over musikkforretninga Laluna Platebar i Ulsteinvik. Dei tilsette svenske Maria Regner for å ta seg av den daglege drifta, men lokalavisa kunne fortelje at særleg Åge Grimstad kom til å vere engasjert i drifta. Det var Elisebet Grønmyr som hadde drive forretninga dei siste åra.
I januar 1990 satsa Musikklaget Ulf på eit stort musikalsk prosjekt på Ulstein samfunnshus: Nyttårskonsert i samarbeid med Ørsta Hornmusikk og dei fire vokalistane Lisbeth Brekke, Egil Dimmen, Ingrid Slettevoll og Magne Slettevoll. Det var første gongen Ulf hadde gått inn i eit slikt omfattande samarbeid med eit anna korps. Konserten i Ulsteinvik skulle følgjast opp med ein tilsvarande konsert i Ørsta, fortalde dirigent Terje Eiken til Vikebladet Vestposten.
Misjonsforeininga Samhald feira i mars 1992 100-årsjubileum. I salen i Ljosheim på Ulstein var over 100 personar med på jubileumsfesten. Samhald var samansett av fire misjonsorganisasjonar, og den nest eldste av dei var Norsk luthersk misjonssamband. Foreininga var opphavleg stifta av Petra Olaviussen i 1892, som eit tillegg til den misjonsforeininga som alt var stifta på Ulstein, knytt til Misjonsselskapet. Olaviussen var primus motor i foreininga i 42 år. I referatet fortel Vikebladet Vestposten at foreininga i løpet av åra hadde hatt ein misjonær ute i feltet, Hilma Sundgot. Ho vart omtalt som ein pioner av folk frå Misjonssambandet. Bjørg Ulstein hadde i jubileumsåret arbeidd i 20 år som leiar for Misjonssambandet på Ulstein.
Etter store tap i 1994 måtte den administrerande direktøren i Ulstein Verft gå, og ny direktør vart Brynjulv Mugaas. Han vart sitjande heilt til Gunvor Ulstein tok over som konsernsjef i 1999.
Innflyttinga til Ulstein omfatta ikkje berre nordmenn, men etter kvart også stadig fleire utlendingar. På 1990-talet var ikkje den store arbeidsinnvandringa til industrien, særleg frå Aust-Europa, komen i gang. Likevel var det 19 ulike nasjonar representerte under nyttårsfesten for utlendingane i Ulstein i romjula 1994. Festen vart halden på Aktivitetshuset, og Alv Ottar Folkestad var programleiar.
Det gjekk sakte, men sikkert tilbake med fråhaldsrørsla i Ulstein og Hareid på 1980- og 1990-talet. Men alkoholbruken mellom ungdomsskuleelevane hadde minka dei siste ti åra. Det synte lokale granskingar. Medan det var flest gutar som brukte alkohol i 1981, var jentene i fleirtal på dette området ti år seinare. I 1991 svarte 54 prosent av elevane ja på spørsmålet om dei hadde smakt alkohol. I 1981 var ja-prosenten 72. Av dei som hadde smakt alkohol, var det i 1991 35 prosent som brukte alkohol jamt, men berre fem prosent svarte at dei brukte stoffet fire gonger i månaden eller meir. I 1981 var desse tala høgare, forklarte Vikebladet Vestposten.
Då samferdselskomitéen på Stortinget kom på vitjing til Ulsteinvik i 1996, var bodskapen frå MRF-styreleiar Einar Holm klar: Han var uroa over at ferjeflåten i fylket ikkje hadde halde tritt med trafikkutviklinga. Han peikte på at gjennomsnittsalderen på ferjene no var over 20 år. Han poengterte også at trafikkveksten mellom Hareid og Sulesund gjorde krav på nattferjer. Dette måtte kome fram i statsbudsjettet for 1997.
Kva med fastlandssambandet? Først og fremst var det Eiksundsambandet som fekk merksemd på 1990-talet. Folk hadde ikkje høyrt mykje til Hareid Fastlandssamband på lenge. Men planane var ikkje skrinlagde. I mars 1993 kunne lokalavisa fortelje at konsulentane var i ferd med å justere planane etter det nye regelverket for undersjøiske tunnelar. Hareid-tunnelen skulle få ei stigning på åtte prosent og bli 17 kilometer lang. Olav Fure var framleis styreleiar.
Midt i januar 1990 leverte bossbilane den siste lasta si til bossbrenningsanlegget i Saunesmarka. Så skulle arbeidet med å rive skorsteinen og omnane starte. Etter at rivinga var ferdig, skulle dei setje inn portar i underetasjen som mellom anna skulle brukast til garasje. No skulle bosset køyrast til Grautneset.
Så var det striden om abortlova; ein kamp kyrkja engasjerte seg imot frå første stund. Lova slår fast at gravide kvinner sjølv kan avgjøre om dei skal ta abort, så lenge det kan skje før utgangen av 12. veke i svangerskapet, og så lenge det ikkje er medisinske grunner som taler mot det. Abortlova vart vedteken den 13. juni 1975 og verka frå 1. januar 1976. Ho har sidan blitt endra fleire gonger. Ein av dei som protesterte mest høglydt, var biskop Per Lønning. I 1975 tok han avskjed i protest mot den nye lova. Symptomatisk for det minkande kyrkjelege engasjementet mot abortlova, var det at Per Lønning igjen vart biskop i åra 1987-94 i Bjørgvin.
Rundt skulestart i august 1995 var kommunevalkampen for alvor i gang, og lokalavisa stilte femten spørsmål til kvar av toppkandidatane. Eit spenningsmoment var om ordførar Arne Walderhaug (KrF) fekk halde fram. På valnatta stod Walderhaug fram som vinnar, og med KrF som det største partiet. Men det var ikkje alle i det politiske landskapet som hadde gløymt at Walderhaug hadde alliert seg med Arbeidarpartiet ved dei to siste vala, ikkje minst i 1987 då Høgre var det største partiet og vart parkert på sidelinja.
Mykje av den lokale industrien er syklisk. Utover i 1997 er det ei medgangsbølgje. Ulstein Verft leitar etter fagfolk og er klar til å tilsette over 100 mann. I Hareid voks talet på industriarbeidsplassar med over 100 på eitt år frå hausten 1996 til hausten 1997. Men alt i april 1998 byrja ekspertane å spå vanskelegare tider for verfta.