I 1946 vart Søre Sunnmøre Kraftlag skipa, 12 lokale kraftlag i kommunane Hareid, Ulstein, Herøy, Sande, Rovde, Vanylven og Dalsfjorden. Ein primus motor i dette arbeidet var sokneprest Sverre Nybø i Vanylven. Søre Sunnmøre Kraftlag fekk i oppgåve å byggje ut vassdraget i Søre Brandal i Vanylven og byggje hovudlinjer i distriktet. Anlegget stod klart til drift i 1951. Parallelt gjekk arbeidet med kraftlinjene.
Ut på hausten 1951 strøymde krafta frå Søre Sunnmøre Kraftlag inn på nettet. Det var kjærkome for Ulstein. Mykje av krafta frå eiga kraftforsyning var då brukt opp, og dei hadde i periodar igjen måtta rasjonere. Så retta regionen merksemda mot utbygginga av Gjerdsvik-vassdraget, eit prosjekt som hadde blitt lagt bort i 1938. Der var først og fremst hermetikk- og sildoljeindustrien som gjorde denne utbygginga så aktuell. Sildefisket tok seg opp etter krigen, og i 1950-åra kom dei rike sildeåra. Større fiskebåtar og betre fangstmetodar gjorde fisket meir effektivt enn før. Dei eldre sildoljefabrikkane måtte utvide, og nye kom til. I 1952 skipa dei lutlaget Gjerdsvika Kraftverk. Bak skipinga stod Søre Sunnmøre Kraftlag og kommunane Hareid, Ulstein, Herøy og Sande. Aksjekapitalen var på 360.000 kroner. Dei største industriverksemdene sa seg villige til å yte lån på 840.000 kroner. Hovudoppgåva var å stette den trongen industrien hadde for vinterkraft. Arbeidet med utbygginga stod ferdig i 1954. Krafta frå verket viste seg å bli eit godt og viktig tilskot til kraftforsyninga i distriktet.
I 1956 gjekk kommunar på Søre Sunnmøre saman om å skipe Tussa Kraft. Kort tid etter var arbeidet med Tussafossen i gang. Tussa kraftstasjon stod ferdig i 1961. Parallelt med utbygginga av kraftverket gjekk arbeidet med linjenettet. På Hareidlandet bygde dei ei 60 kV linje fram til Hareidseidet. Her bygde dei så ein sekundærstasjon for transformering av krafta til 20 kV. Det var Søre Sunnmøre Kraftlag som bygde sekundærstasjonen.
