Folketeljinga i 1970 viste at Ulstein no hadde 4538 innbyggarar, 2319 menn og 2219 kvinner. Ti år tidlegare var talet 3654. I alt 187 hadde hovudinntekta si frå jordbruk, 112 frå fiske, 635 i indiustrien, berre 32 av desse var kvinner, 114 arbeidde med bygg og anlegg, 155 i varehandelen, 89 av desse kvinner, 142 i sjøtransport, 148 i privat og offentleg tenesteyting, 82 av desse kvinner, medan talet på husmødrer i Ulstein var 778 i 1970.

På 1970-talet syng likevel den lokale husmora på siste verset i si tradisjonelle rolle. Men enno eksisterer både husmødrer og husmorvikarar. I august 1971 er det til dømes husmorleir ved Sunnmøre Folkehøgskule med god deltaking. Med endringane i kvinnerolla auka behovet for barnehagar, noko som skulle bli krevjande i Ulstein.

1975 var utropt til kvinneår. I eit innlegg i Vestposten skriv signaturen Laila: – Det trengst ikkje berre eitt kvinneår, men ein stadig straum av kvinneår til samfunnet har teke omsyn til kvinna. Det går ikkje berre ut på å syte for rikeleg med barselspengar og andre stønader. Nei, det har å gjere med makt. Får ikkje kvinna styre og stelle, vere interessert i samfunnsspørsmål på same linje som mannen, då blir ho eit underbruk av mannen.

Midt på 1970-talet vart det oppretta fleire kvinnegrupper på Hareidlandet med medlemer frå både Ulstein og Hareid. Ei av kampsakene var fleire barnehageplassar: – Mangelen på barnehagar gjer at mange unge kvinner som ønskjer det, ikkje kan ta seg arbeid utanfor heimen, sa Marit Kvammen i eit intervju med Vestposten i april 1976. Ho fortalde at kvinnegruppene arbeidde med å skolere medlemene ved studiar og ordskifte, og tok sikte på å gå ut i samfunnslivet og bli valde inn i nemnder og utval og vere med på å avgjere saker lokalpolitisk. Det var ei viktig oppgåve å få med fleire kvinner på dette området.

Medvitet om kvinnesak auka såleis utover på 1970-talet. I juni 1977 arrangerte ei kvinnegruppe debattmøte om kvinnesak. Eitt tema var sjølvbestemt abort. I desse åra går det ein abortdebatt også i lokalavisene.

Det var ein nokså kjønnsdelt arbeidsmarknad i Ulstein ved inngangen til 1970-talet. Hovudnæringa var industri, og då særleg skipsindustri, og denne industrien trong meir arbeidskraft. Verksemdene hadde derfor sagt seg interesserte i kvinneleg arbeidskraft. Den kommunale tiltaksnemnda hadde no teke initiativ til å kartlegge den tilgjengelege arbeidskrafta – og til eit orienteringsmøte våren 1970 møtte det fram ei stor gruppe kvinner. Men det skulle gå mange år før det kom særleg med kvinner inn i verftsindustrien. Ved utgangen av 1976 var politikarane igjen bekymra for at industribedriftene i kommunen stort sett sysselsette menn. Arbeidsplassar for kvinner hadde lenge vore eit sakn.