Inventarliste frå tidlegare tider. Noko av inventaret er blitt borte eller eksisterer ikkje lenger, men mykje er framleis å finne i kyrkja.

Kyrkjeverje og skiftskrivar fylgjer også med kva kyrkje har av inventar ved kvart oppgjer. Diverre tek dei ikkje med alt.

Det var Aksel Garshol som kom med tips til redaksjonsnemnda i Levd liv om å skrive om ulsteiningen Lars Sundgot. Om han og Ishavsavisa var det ein eigen artikkel i polarmasinet til Ishavsmuseet, “Isflaket” nr. 3 2023. Innhaldet er attergjeve med løyve frå museet.

I mange år har eg tykt det var synd at Lars Sundgot, onkelen min, ikkje fekk den æra han fortente med omsyn til forfattarskapen sin. Av det han skreiv vart Ishavsvisa den mest kjende, nokon sette melodi til henne og brukte delar av eitt av versa som refreng. Denne visa vart mykje spelt på radio ein periode. Då var Lars alt død, og kunne ikkje stå fram som forfattar. Derfor vart visa som regel underskriven med «forfattar ukjend» når ho vart gjengitt eller referert til.

Han var fjorten, og skulle konfirmerast til våren. Det var eit år sidan han hadde kjøpt den vesle færingen for sparepengane sine. Den hadde ikkje motor, den var lett å ro. Når vêret var fint, brukte han berre ti minutt å ro til Storneslykta, der han av og til kunne få mange små torskar og av og til ein lyr eller sei.

Jan Berset har sete i formannskap og kommunestyre i Ulstein i over 30 år. Han er inne i den tredje perioden sin som ordførar. Han har vore med på ei storstilt utvikling av lokalsamfunnet.

Jan Ove Ulstein er teolog, forfattar, salmediktar og poet. Han har skrive ei rekke bøker og diktsamlingar i sjangrar frå barnebøker til romanar og dikt. Arbeidar i dag som førsteamanuensis ved Høgskulen i Volda.

I perioden 1983 til 1985 snur utviklinga i norsk økonomi. Vi får det som Berge Furre kallar Det store kalaset, og som andre har gitt namnet jappetida (1983-87). Snunaden vart dramatisk. Det vart gode konjunkturar ute i verda, oljen fløymde og var godt betalt. Dessutan slo regjeringa Willoch inn på ein ekspansiv finanspolitikk. Veksten i norsk økonomi var på 3,5 prosent i 1985, arbeidsløysa gjekk ned, og om lag 50.000 fleire var i arbeid enn året før og 60.000 fleire i 1986 enn i 1985.

Håkonsholmen, i Ulstein kommune er ein gamal handelsstad frå midten av 1600-talet. Seinare vart staden også tilholdstad for sorenskrivaren og i den samanheng også postopneri. I daglegtalen vert Håkonsholmen berre nemnt «Holma». Dette viser kor sentral denne staden var i eldre tid.

I ein slags CV frå 1943, skriv Johan Haddal dette om seg sjølv (språket er modernisert):

Veggene fekk tidleg eit målingsstrøk. Men fyrst i 1914 vart skipet fullmåla inne. Den gongen strekte målaren strie på veggen og måla på det. Under ei hovudvøling i 1970 kom strien bort, tømmeret vart sandblåse og trefargen kom tilbake.

I Trondheim finst nokre av dei mest elegante jugendstilbygningane i landet. Arkitekten, Johan Osnes (1872 – 1961) frå Iverhaugen på Osnes, har blitt kalla ”dekorens meister” i Trondheimsarkitekturen. I denne artikkelen skal vi ta ein tur til Trondheim, men særleg sjå på det som finst frå hans hand i Ulsteinvik.

Historia om arkitekten Johan Osnes er på mange måtar eit glimt inn i framveksten av det nye Noreg. I Trondheim finst nokre av dei mest elegante jugendstilbygningane i landet.

Johan Ottesen har markert seg som avismann, lokalhistorikar og som eigar av eit stort fotoarkiv. Han har gitt ut ei rekke bøker og samla tusenvis av stadnamn.

I Ottagarden på Osnes held Johan Ottesen (f.1944) farsgarden godt i hevd. Hus og stabbur vart i 1860-åra flytta frå eit klyngjetun på Osnesflotane til lengre ned på Osnes. Eldste huset, stabburet, er nyleg registrert av fylkeskonservatoren og eldste delen er datert til siste halvdel av 1500-talet. Dei halvmeter-tjukke tømmerstokkane i veggane er eldre. Den nyaste årringen på ein stokk var frå 1489. Den hadde 210 årringar. Ein kan verte lokalhistorikar av mindre.

Det største reiarlaget i Ulstein tidleg på 1900-talet var det Johan Ottesen som stod bak. På det meste hadde han tre fiskedampskip. Men til liks med fleire andre båteigarar i Ulstein gjekk han konkurs i dei vanskelege åra etter første verdskrigen.

Ottesen var også engasjert i kulturarbeid. Han var første leiaren i totalfråhaldslaget då laget vart skipa i 1889. Han var særleg aktiv innafor song og musikk. Ottesen starta også eit blandakor i 1880. I ei årrekkje, før det kom orgel i kyrkja, var han forsongar der. Han var også politisk engasjert og var gjennom mange år leiar i Ulstein Venstre.

Johan Sverre Ulstein, «Vass-Johan», var synonymt med Ulstein Vassverk gjennom fleire tiår. Det var slik han fekk kallenamnet sitt. Han hadde tilnærma eineansvar for å drifte den kommunale vassforsyninga i Ulstein.

Johan Sæter var sentral i oppbygginga av Sunnmøre Ungdomsskule i Ulsteinvik. Etter nokre lærarår i Sirdal og i Syvde, kom han til Ulstein og vart lærar ved denne skulen i 1935.

Johan von Cappelen var fødd i Christiania i 1720 som son av Johan von Cappelen, fødd 1690 i Bragernes, Drammen, død 09-03-1745 i Christianfjelds festning, Elverum Sophia Glastrup, fødd i Christiania (Oslo), død 1752 i Elverum.

Denne artikkelen er henta frå boka Johan von Cappelen og arven etter han. Johan von Cappelen var sokneprest i Ulstein og Hareid 1748-1792. I omslaget til boka skriv forfattaren: I 1749 kom det eit reisefølgje til prestegarden i Dimnasund. Den nye presten Johan von Cappelen kom til gards saman med kona Marthe Sophie. Dei var nygifte. Husa på garden var til nedfalls og måtte vølast. Husa vart sett i stand, og familien vart buande i Dimnasund til Johan døydde i 1792.

Johannes – eller Bern-Jon eller Jon oppi Gjerda – var høvedsmann, reiar, bonde, hestekar og motstandsmann. Han vart tidleg høvedsmann på eigen båt, og under jobbetida i første verdskrigen satsa han på reiarverksemd.