I starten av september 1971 presenterte Vikebladet vallistene til kommunevalet. I tillegg til ei upolitisk samlingsliste stilte KrF, Sp, Ap, H og V lister. Valdeltakinga ved førre val i 1967 var på 65,5 prosent i Ulstein. Den gongen fekk KrF fekk flest røyster med 392. Dette gav 6 mandat. Arbeidarpartiet oppnådde 365 røyster (6), Venstre 344 (6), Senterpartiet 231 (4) og Høgre 210 (3). I 1971 vart KrF igjen største parti med 472 røyster og 6 representantar, Sp oppnådde 390 røyster (5), Ap 372 (5), V 283 (4), H 212 (3) og Upolitisk samlingsliste 159 (2). Ved konstitueringa i desember vart Oskar V. Sundgot (KrF) vald til ordførar og Otto Strand (V) til varaordførar.
Ved stortingsvalet i 1973 vart KrF det klart største partiet i Ulstein med 771 stemmer. Sp fekk 413, V 346, Ap 323, H 233, SV 119, Anders Langes parti 115, Det nye Folkepartiet 76 og RV 5.
Listene til kommunevalet i Ulstein i 1975 kom på trykk i Vikebladet i starten av september: Høgre, Senterpartiet, Arbeidarpartiet, Kristeleg Folkeparti, Venstre, Det nye Folkepartiet og Sosialistisk Venstreparti stilte lister i tillegg til Upolitisk samlingsliste. Valet gav 525 røyster til KrF og sju mandat, Sp 494 (6), Høgre 352 (4), Ap 324 (4), Venstre 210 (2), Upolitisk 120 (1), DnF 111 (1) og SV 60 (0). Ved konstitueringa i november vart Olav B. Urke (KrF) vald til ordførar og Asbjørn Flø (Sp) til varaordførar. I formannskapet elles kom Lars Langnes (KrF), Aksel Hauge (A), Bård Vikanes (H), Otto Strand (DnF) og Sverre N. Moldskred (Sp) med.
Ved stortingsvalet i 1977 tok Arbeidarpartiet tilbake det meste av tapet til SV frå 1973. Dei to partia fekk framleis eit mandatfleirtal; det nye i 1977 var brakvalet til Høgre: nesten 25 prosent. Odvar Nordli heldt fram som statsminister, ein posisjon han hadde fram til han trekte seg av helsemessige årsaker og overlét roret til Gro Harlem Brundtland i 1981.
Det vi såg starten på ved valet i 1977, var det som seinare har blitt kjent som høgrebølgja. Ho kulminerte ved stortingsvalet i 1981, då Høgre fekk nesten 32 prosent av stemmene. Denne bølgja var ikkje særnorsk. Ho prega fleire land i Europa. Noko av grunnen kan vi finne i den økonomiske utviklinga. Det norske bruttonasjonalproduktet voks med nesten 50 prosent frå 1972-82. Men industridelen av BNP gjekk tilbake frå 21,9 prosent til 14,3 i den same perioden. Industrisysselsetjinga minka med om lag 50.000 årsverk, medan den totale sysselsetjinga auka med 110.000. Dei offentlege tenestene voks med heile 120.000 årsverk. I 1973 byrja oljekrisa å herje, og den internasjonale økonomien kom i ulage, men Noreg opplevde ein kraftig oppsving dei næraste åra. Arbeidarpartiet skipa regjering og satsa på ein ekspansiv økonomisk politikk, med dyre reformer, stigande statsbudsjett, låg rente og romslege kredittrammer. Kommunane dreiv ein aktiv investeringspolitikk med stor opplåning. I tillegg auka investeringane i Nordsjøen enormt. I 1974 var den norske lønnsveksten på 18 prosent, året etter 20 prosent.
Ulstein-ordførar Olav B. Urke døydde 8. juli 1979 vel 57 år gammal. Frå 1970 hadde han også vore vegmeister i området, og vart rekna for å vere ein framsynt og dyktig politikar som bidrog mykje til utviklinga i Ulstein. No vart varaordførar Asbjørn Flø (Sp) ordførar, medan Lars Langnes (KrF) vart vald til varaordførar.
Vikebladet presenterte listene til kommunevalet hausten 1979 i midten av august. Det var berre partilister. Det nye folkepartiet var borte, Høgre, KrF, Ap, Venstre og Sp stod igjen. Valresultatet gav 663 stemmer til KrF (7 representantar), Høgre 655 (6), Sp 464 (5), Ap 395 (4) og Venstre 383 (3). Ved konstitueringa vart Asbjørn Flø (Sp) vald til ordførar og Oskar V. Sundgot (KrF) til varaordførar. I det nye formannskapet sat elles Jan Berset (H), Asbjørn Kleven (H), Ottar Kaldhol (Ap), Solfrid Røyneland (V) og Kåre K. Ulstein (KrF).
