Vaks opp på Osnes, gjekk heilt til topps i Fellesforbundet

– Me var mykje der. Det var spennande å snakke med dei som arbeidde der, så fann me oss skrapjern. I tillegg hadde eg familie som arbeidde der. Onkel Per Hatløy var på Ulstein og onkel Gunnar Tafjord på Hatlø, ikkje langt unna. Me lurte oss gjerne ned til verkstaden før skulen starta og fekk god kontakt med arbeidarane.

Heime på Svehaugen vaks Arve opp som yngstemann i ein søskenflokk på fem. Faren, Arthur Bakke (1916-1997), kom frå Hatløya og var fiskebåtskipper og seinare kranførar på Ulstein. Mora, Petra Mathea Bakke (1922-2008), fødd Hatløy kom frå Osnes. Syskena til Arve var Marian (1943-2020), Vebjørn (1944-1971), Anne-Brit (1947) og Ivar (1948).

– I barndomen delte eg rom med bror min Ivar til eg var konfirmert. Den nærheita til verfta i oppveksten var nok med på å forme den eg vart i vaksenlivet. Eg fekk sansen for dette, og det å få med seg ein båtdåp til dømes, det var stort. Snikkarane på Ulstein laga små trebåtar til oss som me leika med i Ottavika.

Arve gjekk på søndagsskule til han var konfirmant. Der lærte han også noko vesentleg som han tok med seg seinare i livet.

– Det å ta omsyn til andre, det med rettferdigheit. Dette fekk eg inn på søndagsskulen og ikkje minst heime. Hjalmar Holte og Oddmund Ulstein var to av lærarane me hadde på søndagsskulen. Det å høyre foreldra mine fortelje om korleis det var før, då dei vaks opp og ikkje hadde mykje å rutte med. At dei ikkje kunne gå vidare på skule, det gjorde inntrykk.

Arve var nok ein over gjennomsnittet aktiv gut, og var med på det han kunne i fritida.

– Speidaren, der lærte eg mykje av Magne Grimstad sr. Så spelte eg fotball på Hødd opp til gute- og juniorlaget. På gutelaget var eg førsteval som keeper, på juniorlaget var det Gille Åkervik. Eg var med på nokre B-treningar, og spelte ein halv sesong på Brandal. Men eg var mørbanka etter kvar kamp og etter som eg reiste vekk som ganske ung vart det ikkje meir fotball.

For allereie som 16-åring i 1969, reiste Arve Bakke ut. Det var nok ikkje uvanleg på den tida. Han og kompisane «Bølle» og Barmen reiste til sjøs.

– Mor ville nok ikkje at eg skulle reise, men løysinga vart at eg vart sendt til slektningen Sigvald Hofseth i Florida. Der mønstra eg på ein passasjerbåt som gjekk mellom Bahamas og Florida. Ein dagstur på fem timar. I utgangspunktet skulle eg vere smørjar i maskina, men så enda eg opp som kelner i staden. Eg budde på båten i lugaren til Sigvald og heime hos Sigvald alt etter som.

I eitt år var Arve Bakke i Florida om bord på denne båten. Eit opphald som forma han og ga han erfaringar som skulle kome godt med seinare i livet.

– Det ga meg innsikt globalt. Eg snakka med mange eks-cubanar som hadde rømt frå Cuba, mange frå mellom-Amerika, som fortalde meg korleis det var i til dømes Nicaragua. Det gir eit voldsomt perspektiv for ein 16-17-åring. Den kontrasten til Ulsteinvik/Ålesund. Det spranget var voldsomt. I tillegg lærte eg meg engelsk og litt spansk. Alt dette ga meg ballast til seinare i livet. Og på fagforeiningsturar til USA og særleg Florida-området seinare var det enklare for meg å skape relasjonar.

I fleire år hadde Arve Bakke også eit verv som leiar for eit industrisamarbeid mellom fagforeingar frå alle dei nordiske landa. Han tok over som leiar der etter ikkje ukjende Stefan Løfven.

Året i Florida og nærheita til Ulstein mekaniske gir oss dermed eit godt bakteppe for Arve Bakke sin vidare yrkeskarriere.

– Mellom første og andre real hadde eg sommarjobb på målaravdelinga, etter 2.året var eg også på verkstaden. Eg tok handelsskule i Ålesund i 1970/71, og sommaren 71 starta eg på «verkstedet», og seinare var eg på «utrustninga». Eg tok grunnkurs på «teknikken» i Ålesund i 1972/73 etter dette. Så var det eitt år i marinen frå hausten 1973 som 21-åring. Der var det rekruttskule på Madla, radarskule for å verte radaroperatør og seinare om bord i torpedobåt.

Arve Bakke dimma til jul i 1974 og då var han tilbake på Ulstein mekaniske verkstad.

– Då hamna eg på «beddingen». Det var onkel Per (Hatløy) som fekk meg dit. Leif Dalehamn var formann og Per var nestsjef. Etter planen skulle eg ta meir utdanning etter dette, men så balla det på seg med tillitsverv. I 1975 fekk eg mitt første tillitsverv på UMV (Ulstein mekaniske). Noko eg trivdest svært godt med. Dermed vart det ikkje så mykje meir utdanning, men eg tok fagbrev i 1981 på plate/sveis.

Arve vart tillitsvald for Jern og metall sine medlemmer på beddingen/platehallen i 1975. Dermed vart han også med i klubbstyret der legendariske Anders Hatløy var klubbformann. Det var eit titals personar i klubbstyret som var felles med avdelinga på Hatlø.

Det var altså der på Ulstein at fagforeiningsarbeidet starta for mannen som seinare gjekk gradene i systemet og enda opp som leiar for heile Fellesforbundet mange år seinare. På Ulstein/Hatlø var han tillitsvald fram til 1984. Dei siste åra var han så kalla produktivitetstillitsvald, og han var med på å kome med innspel frå dei tilsette til leiinga. Målet var heile tida å finne nye måtar der bedrifta kunne verte endå meir konkurransedyktig.

1984 markerer også ei viktig skiljelinje i Arve Bakke sin karriere. Det var då han flytta frå heimbygda Ulsteinvik til den nyoppretta stillinga som distriktssekretær i Jern og metall med distriktkontor i Molde. Opprettinga av eit slikt kontor vart vedtatt i 1982 og bestemt plassert nettopp i Molde året etter. 1.februar 1984 var Bakke på plass i romsdalsbyen. Der han for øvrig framleis bur.

– Eg måtte her bokstaveleg talt bygge opp eit kontor ut ifrå ingenting. Jobben bestod av å reise rundt og besøke dei tillitsvalde på alle bedriftene i Møre og Romsdal. Der var eg ofte med på ulike møte i dei lokale fagforeiningane. Eg vart oppmoda til å søke på stillinga som distriktssekretær frå hovudkontoret i Oslo, og hugsar eg sende søknaden medan eg var på eit eller anna kurs.

I 1988 skjedde det nye endringar då Jern og metall vart ein del av det som i dag heiter Fellesforbundet. Det var fem forbund som slo seg saman og vart eit stort og mektig forbund.

I tillegg til Jern og metall var det Bygningsindustriarbeidarforbundet, Bekledningsarbeidarforbundet, Papirindustriarbeidarforbundet og Norsk Skog og Landsarbeidarforbund.

Fellesforbundet er i dag det største fagforbundet i privat sektor her i landet med 140 000 medlemmer.

Arve Bakke sin karriere i fagforeiningsarbeidet tok seg etter kvart kraftig opp, der han gjekk frå distriktssekretærjobben i Molde til å verte 2.nestleiar i Fellesforbundet i 2001. I 2003 vart han 1.nestleiar og på landsmøtet i 2007 vart han vald som leiar. Ein posisjon han hadde til han gjekk av med pensjon hausten 2015.

Parallelt med dette var han også ein sentral AP-politikar både lokalt og nasjonalt. Han var mellom anna fylkesleiar i Møre og Romsdal AP i 12 år, frå 1989-2001. Her prøvde han å «kome seg ut» av vervet to gonger utan å lukkast, fortel han. Som fylkesleiar sat han dermed i landsstyret i AP og seinare som leiar av Fellesforbundet sat han i det mektige sentralstyret i AP. Han var også ein kort periode i 1996/97 statssekretær i Administrasjonsdepartementet og Planleggings- og samordningsdepartementet.

Med eit så langt yrkesliv innanfor fagrørsla, korleis vil han sjølv oppsummere?

–Eg har alltid prøvd å gjere ein god jobb der eg er. Alle jobbar eg har fått er basert på tillit anten det er som vald eller tilsett. Og med jamne mellomrom har ein kome til korsvegar som gir svar på om ein har lukkast eller ikkje. Som distriktssekretær vart eg vald inn i leiinga, og det var resultatet av arbeidet der som gjorde at eg fekk tilliten. Det å vere med på hundrevis av forhandlingar gir ei solid erfaring.

Arve Bakke angrar ikkje på dei vala han har teke opp gjennom åra i yrkeslivet.

– I det store bildet føler eg at eg saman med andre har vore med på å få til endringar i samfunnet. Det at fedrer får 14 dagar løna omsorgspermisjon til dømes var noko eg jobba lenge med. Før var det slik at ein ikkje hadde råd til å ta ut 14 dagar utan løn. Det er mange slike døme. Eg har også fått vere med på å hjelpe mange sjuke og skadde til å få yrkesskadeerstatning og det å hindre folk frå å verte usakleg oppsagde. Alt dette gjer at eg er tilfreds med bidraget mitt til fellesskapet.

Dette har også gjort at Arve Bakke har engasjert seg i organisasjonsarbeid også utanom jobben han har hatt.

– Eg var ikkje tung å be då eg vart spurt om å vere formann i Molde turnforening, og har stilt opp når eg kunne. Heilt tilbake til tida mi på Ulstein har dette betydd mykje. Den gongen var også bedriftsidretten stor. Me hadde mange ulike aktivitetar, som mellom anna miniatyrskyting i tillegg til fotball.
Men eitt verv vil Arve Bakke trekke fram der han meiner han har vore med på å hjelpe verfta både i heimbygda og elles i landet.

– Eg sat i styret i GIEK (Garantiinstituttet for eksportkreditt) i 10 år. Det var eit givande styreverv, der me var med på å hjelpe verfta med å få finansiert kontraktar.

I dag bur Arve framleis i Molde, der han saman med kona May har budd i snart 38 år no. Her har han barna (Nalini og Julianne) i nærleiken, og ikkje minst barnebarna, Leon og Ava.

Etter at mora døydde i 2008 er det ikkje så ofte at det vert ein tur til Ulsteinvik, men med jamne mellomrom vert det besøk til syskena som bur i Ulsteinvik og Ålesund.

69-åringen likar å halde seg i form, og familien har også ei hytte ikkje så mange mil unna Molde.

Men alt starta med ein oppvekst nokre steinkast frå det som i dag er Kongsberg Maritime og Ulstein Group. Og eit arbeidsår i Florida som 16-åring som ga han ein ballast vidare i livet som forma han til å verte den fagforeningsmannen han har vore i alle desse tiåra.

Om Arve Bakke skriv Asle Geir Widnes Johannesen dette om han i boka “Hundre år – hundre personar i Ulstein”:

Arve Bakke har markert seg som fagforeiningsmann og vore leiar i Fellesforbundet sidan 2007, då Kjell Bjørndalen gjekk av. Han sat tidleg i kommunestyre for Arbeidarpartiet.

Bakke tok teknisk skule før han tok fagbrev som platearbeidar og sveisar. Han arbeidde i nærare ti år som platearbeidar ved Ulstein Verft (dåverande Ulstein-Hatlø). Der kom han etter kvart med i verkstadklubben og fekk lære seg fagforeiningsarbeid steg for steg. Han steig i gradene, og var studieleiar i to år og avdelingsleiar i fire år. I to år var han dessutan leiar av «Jern og Metall» i Møre og Romsdal. Han gifte seg og fekk to born. I 1984 vart han distriktssekretær i Norsk jern- og Metallarbeidarforbund og flytte til Molde. Denne stillinga hadde han då Fellesforbundet vart oppretta etter diverse fusjoneringar.

Arve Bakke var politisk aktiv i Arbeidarpartiet i ei årrekke. Mellom anna var han leiar av fylkespartiet i 12 år til han gjekk av våren 2001. I 1996/97 var han statssekretær i Administrasjons- og planleggingsdepartementet under Bendik Rugaas i regjeringa Jagland.

Han var 2. nestleiar i Fellesforbundet 2001-03, og 1. nestleiar frå 2003 til 2007, då han altså vart forbundsleiar.

Som leiar i Fellesforbundet har Arve Bakke totalansvar for forbundets politikk. Han har markert seg i den offentlege debatten – ikkje minst i samband med lønnsoppgjera.