Ulstein sokn har mange utkantar og det er eit faktum at ulike former for lagsaktiviteter stort sett har vore konsentrert i sentrumskrinsen.
Når det gjeld indremisjonen var Hansteen ein av dei som såg verdien i å spreie verksemda geografisk. I formannstida hans – siste halvdelen av 90-åra – vart møta systematisk fordelte. Kom det ein emissær til bygda vart det tillyst møte i alle høve i dei fire viktigaste krinsane. Det var også rett ofte emissærmøte både på Hatløya og Vattøya, og presten fordelte bibeltimane sine med ein eller to i kvar krins.
Etter århundreskiftet vart møteaktiviteten meir og meir konsentrert til Osnes Bedehus. Dette var krinsane misnøgde med og indremisjonsfolk derifrå påpeikte dette på årsmøta utan at det vart gjort noko for å fordele møta betre. Som naturleg er, reiste det seg etterkvart eit krav om at dei store krinsane måtte få sine eigne foreiningar.
Delinga kom i 1923. Då vart det skipa tre nye indremisjonsforeiningar i soknet: Flø, Haddal og Sundgot/Dimna. Av desse foreiningane er det berre Flø som er aktiv i dag. Ulstein Indremisjonslag skulle dekke Ulsteinvik, Skeide, Ulstein, Hatløya og Vattøya. Etter at Ulstein og Skeide Misjonslag var skipa i 1959, har verksemda i praksis vore konsentrert i Ulsteinvik og foreininga heiter i dag Ulsteinvik Indremisjon.
Møte ved tilreisande emissærar har vore den viktigaste møteforma i heile 100-årsbolken. Før århundreskiftet var det også eit sterkt innslag av kolporatørar. Dei såkalla «bibelbuda» frå Lutherstiftelsen i Kristiania vitja foreininga eit par gonger i året. På dagtid gjekk dei frå dør til dør og selde kristelege høker og på kveldstid heldt dei møte. I 90-åra tok emissærverksemda seg voldsomt opp og det vart lenger mellom kolportørane. Emissærane som kom til Ulstein denne første tida vart stort sett lekmenn frå Sunnmøre.
Etter århundreskiftet vart det etterkvart vanleg at dei mange kristelege arbeidslaga hadde kvar sine møteveker – gjerne ei på våren og ei på haustparten. Vekene fekk ulike namn og namna sa noko om formålet: Offerveke, ungdomsveke eller bibelveke. Slik er det framleis.
Ei litt spesiell møteform frå den første tida var «postille-læsning». På dei søndagane det ikkje var gudsteneste i kyrkja samlast dei «vakte» på bedehuset på føremiddag og ein lekmann frå bygda las opp ei preike frå ei preikesamling. Det var denne møteforma som ga «lesarane» klengenamnet, og den var svært mykje nytta ei tid. Føremiddagsmøta på søndag vart tradisjon og gjennom alle år har ein brukt lekmenn frå bygda, men «postille-læsninger» vart det slutt på straks etter 1900. Styrarar og lærarar på Sunnmøre Ungdomsskule (Folkehøgskulen) har vore svært mykje nytta som talarar på desse møta – særleg Severin Hop, Johan Sæter, Edvard Standal og Anfinn Sundnes. Eit namn til må nemnast og det er Andreas R. Saunes. Lenge var det også tradisjon med indremisjonsmøte søndagskvelden.
Av og til hadde ein bibeltimar og samtalemøte. Den første tida var presten mykje nytta både som bibeltimehaldar og som innleiar på samtalemøta.
Dei årlege festane var først og fremst inntektskjelder. Kvart år hadde ein til dømes fest til inntekt for gamleheimen. For å styrke fellesskapet innad i foreininga hadde ein kjærleiksmåltid – nærmast eit vanleg møte med bevertning. Dette må ikkje forvekslast med fri nattverd som først kom opp langt seinare.
Basar var og er ei anna viktig inntektskjelde. Første basaren som vart halden i Ulstein, var det Faste Svendsen som sto for, sist i 1870-åra. I Indremisjonen høyrer vi om dei første basarane først godt ut i dette hundreåret.
Kvinneforeiningane arbeidde gjerne for fleire misjonsgreiner samstundes. I 1922 var det såleis 5 kvinneforeiningar som arbeidde heilt eller delvis for indremisjonen. Kor mange kvinneforeiningar det var i Ulstein på denne tida, er det knapt nokon som veit, men det vart avhalde 15 basarar årleg. Gjennom mange år var jonsokdag og syftesokdag faste basardagar for indremisjonen og det var ei basarnemnd av menn som samla inn gjenstandar frå kvinneforeiningane og omsette dei i reide pengar.
Ungdomsforeininga til indremisjonen, IUF, har frå starten i 1926 og heilt fram mot vår tid hatt sine faste møte på onsdag. Så lenge Bibelforeninga eksisterte hadde dei fredag som møtedag.
Aktiviteten har halde seg jamnt frå år til år, men fordi foreininga omfatta heile soknet var aktiviteten monaleg større dei første åra enn han er i dag. I 1896 er det tildømes protokollført nærmare 200 møte. I dag har ein ca. 50 møte i året for indremisjonen på Ulsteinvik Bedehus.
I vekkjingstider fekk indremisjonsarbeidet alltid ein oppsving – både i oppslutnad og aktivitet.
