Helsingar

Ein lang og rik arbeidsbolk har Ulsteinvik Indremisjon attom seg. Kallet vaks fram frå det vaknande åndslivet i folket, og indremisjo­nen vart ei herleg frukt av vekkingane i siste halvdel av førre år­hundre.

Dei truande såg klårt at dei måtte organisere eit arbeid som tok seg av dei vakte. Indremisjonen vart såleis berar av venesamfunnet på bedehuset.

I dette friske åndslivet vart det forstra hyrde- og leiar-gåve. Desse menn staka ut kurs og lei for misjonsarbeidet. Mangt og mykje har hendt gjennom desse 100 år. Det har nok ikkje alltid vore like lett å halde oppe eit aktivt indremisjonsarbeid. I åndeleg turre tider var flokken liten, men alltid var det nokre trufaste som stod på vaktpos­ten sin. Det kom nye tider med vekking og nytt liv, og arbeidet fekk ny giv. Sjølv om mykje har forandra seg gjennom åra så veit vi at misjonens Herre har vore den same.

Ved 100 års-jubileet vil Sunnmøre Indremisjon helse våre jubile­rande vener med ordet: «Eg, Herren, har ikkje forandra meg!» Mala­kias 3,6. Han er evig den same. Den trufaste. Han som kalla til ei indremisjonsteneste i Ulstein har ikkje forandra seg. Han er den same: i nåde, – i makt og i omsorg. Dette skal gi frimot til vidare teneste. Ennå er ikkje tenesta fullført.

Sunnmøre Indremisjon takkar for godt og gjevande samarbeid. Gud signe arbeidsdagen som ligg framanfor.

ODD GISKE
formann

GUNNAR KJØDE
sekretær

Då eg vart bedt om å skrive ei lita helsing til dei truande i Ulstein, vil eg so gjerne gjera det, for dei er eg så inderleg glad i, og eg har delt so mykje åndeleg velsignelse i lag med ei at minnene er mange og ljose.

Eg har ikkje budd i Ulstein dei siste 40 åra, so eg var ein tur til grav­plassen på Osnes, og det var ein underleg opplevelse. Eg gjekk frå grav til grav og las namna på gravsteinane, – eg syntes eg stod på heilag grunn. Bønene og vitnemåla deira syntes eg høyre som dei bar fram då dei var i live. Eg kjende kor sant det er når songaren syng:

Velsigna band som bind Guds folk i saman her,
I same kjærleik, same sinn, som i Guds himmel er.
Vi er av kongeætt, eit heilagt syskenlag,
Men ser vår høge adel rett fyrst på den store dag.
Vi kjenner saknad sår når her vi skiljast må,
Men vonar i Guds rikes vår kvarandre atter sjå.

Det vert ein underleg dag. Alle skrøpeligheter er vekke for evig. Al­dri meir sjukdom og død, – vi er saman med Jesus.

Det var i saman med dei truande at eg fekk synge den fyrste gongen, «for han la i vår munn ein ny song.»

«A, hvor herlig min synd er utsonet i det blod som på Golgata fløt» og led synderes angstfulle død. «Dette offer er min glede midt i jordli­vets møye og strid, Det kan vantroes skyene sprede så selv døden blir vennlig og blid.»

Hjarteleg til lukke alle de som endå er unge og i manndomskraft som har funne din plass blant dei som høyrer Jesus til og vil leva ditt liv til han æra, – alt annet er ei verd å kalles liv. Difor unge gutar og jenter i Ulstein: LEV FOR JESUS!

Det kom for meg då eg stod på dei troendes graver på Ulstein grav­plass:

«Den kransen vi løfter til mor og til far
som levde sitt liv til Guds æra,
Vi vart deira høner eit levande svar,
Og heidra foreldra skal vera.»

Eg vil med desse få orda få ynskje styret i Indremisjonen og alle som har sin plass i bøn og offer i denne store ar beidsgrein: Lukke til vidare! Gratulerer med hundreårs-jubileet.

Helsing
Broder i Jesus
HÅKON ULSTEIN