Posten i Ulstein 1804–2013

I den første tida var det såkalla postbønder som måtte utføre dette arbeidet. Bønder hadde frå tidlegare skyssplikt for embetsmenn, og posttransporten omfatta også dette. Som vederlag hadde dei visse gode for arbeidet, m.a. slapp dei å ruste ut ein soldat. Posttransporten var lite populær for bøndene. Truleg fekk dei ei lita godtgjersle for dette arbeidet.

Postruta var utstyrt med posthorn, og når bøndene høyrde posthornet var det berre å gje seg i veg til postopneriet enten det høvde slik eller slik. Dei fleste postbøndene hadde ein dreng som utførte dette arbeidet, men i mange tilfelle vart det nytta born og ungdom, noko som gjekk ut over kvaliteten på transporten. Bygdesoga for Ulstein fortel om misnøye og klager og bøtelegging for forsømeleg postførsel. I 1816 var godtgjersla for å frakte posten frå Ulstein til Volda 64 skilling, og 32 skilling for tilbaketuren.

Frå om lag 1815 ser det ut som det har vore fast tilsette postførarar på fast betaling. Fut Landmark i Brandal synte stor interesse for postføringa, og kom i 1814 med framlegg til postmeister Tonning i Borgensund om fast tilsetjing av 2 postmenn som skulle fylgje med kvar postsending frå Borgund til Volda. Det ser ut som om dette vart teke til følgje, for etter kvart var det tilsett postførarar på denne strekninga.

I Bygdesoga for Ulstein og Hareid finn vi fylgjande opplysningar:

Skarbakk-karane fekk ansvaret med postføringa over Breisundet. Då postopneriet på Hareid kom i gang i 1872, hadde dei ført posten mellom Brandal og Steinvågen i 62 år, vart det sagt.

Peder Olson Saunes. Han brukte Skarbakken nokre år før han i 1839 flytta til Overå. Då han var i Brandal køyrde han posten mellom Brandal og Ulsteinvik. Han hadde ei grå merr.

Jon Pederson Brandal (1795–1871) Jon var i lang tid postførar. Han og drengane hans sytte for å føre posten mellom Brandal og Steinvågen ein gong kvar veke, og i sildefiskja jamvel to gonger i veka. Dei hadde ein lettrodd ombygd trerøring som dei brukte som postbåt. Posten vart boren vidare frå Brandal over Eidet til Botnen i Ulstein. Når det var mykje post kunne prinsa (veska) vege opp til 4 pund.

Kring 1815 vart eit par husmenn på Hatløya tilsett som postførarar, og kort tid etterpå eit par mann frå Dimnasund. Namn kjenner me ikkje.

Hans Pederson Botnen (1820-1907) vart postopnar etter faren, truleg frå 1852 då garden vart skøytt over på han, og førte posten til Volda i mange år. Det er fortalt at han rodde vegen så mange gonger at han visste kor mange åretak det var frå nes til nes.

I bygdeboka for Ulstein og i Herøyboka er det omtalt ein Post-Ola. Han var fødd på Ytre-Dimnalegene og var busett på Kalveneset i Herøy. Det er opplyst at han henta posten i Botnen og førte den til Herøy. Det har vore fortalt at embetsmenn i Herøy (prest og tolloppsynsmann) leigde folk til å hente post for seg.

Peder Pederson Botnen (bror til Hans Botnen) vart 16.5.1842 tilsett som postkarl ved eit ”Patent” som vi har kopi av. Han var då 18 år og vart tilsett for fem år. Han skulle føre posten frå Ulfsten til Leganger og videre til Voldens poståpneri, samt tilbake igjen til Leganger og videre til Ulfsten. ”Ligesaa fra siste sted til Brandal.” Patentet eller tilsettingsbrevet bygger på Postanordningen av 4.8.1758, og er på 3 fullskrivne sider om korleis tenesta skal utførast. Transporttida er ”Een miil i 1 1/2 time når føret er nogenledes, og to timer naar føret er særdeles besværlig. Overensstemmelse hermed skal han befordre Posten fra Postaabneriet Ulfsten til Volden i 3 ½ time i godt og 5 Timer i slet Veir.”

Vi har også brev fra rulleførande militæreining om at Peder Botnen er friteken for å møte ved alminnelege sjøsesjonar den tida han er postkarl.

Pål Olson Leikanger på br. Mr 2 Leikanger var postførar. Den 6.4. 1859 kom han kom bort i Voldsfjorden under postføring.

Ein av instruksane for postføring med robåt/seglbåt var at postveska skulle forsvarleg festast til tofta på båten slik at ved kollsigling eller andre uhell så skulle postveska finnast att i båten. Truleg vart posten rekna for å vere viktigare enn livet til postførarane.

Postføringane som er skisserte ovanfor slutta truleg på 1860–1870- talet då dampskipstrafikken kom i gang på fjordane.

Historia seier at det var presten Buschmann i Dimnasund som var den fyrste postopnaren, men mange år var det ikkje om så var. Noko etterpå finn me at Nils Knutson Skeide var postopnar. Han var skrivefør, det var det ikkje mange som var på den tid. Ved nyttår 1815 slutta Nils som postopnar. Då vart postkontoret flytta til Håkonsholmen.

Sorenskrivaren budde på Håkonsholmen 1810–1845. Knut J. Hasund sa det ikkje var uvanleg at embetsmenn tok på seg ombodet som postopnar. Løna var fri porto for postopnaren sine eigne brev til nærmaste poststadar som her var Borgensund (Borgund) og Ekset i Volda. Ein skulle tru at Håkonsholmen var ein avsides stad for eit postopneri, men folk såg annleis på det enn i våre dagar. Håkonsholmen låg attmed leia, og det var båten å lite på, vegar var her lite av enno. Nokre år seinare vart det postopneri i Ulsteinvik, og då sa dei at det var ein avsides stad. Sorenskrivar og postopnar var Hans Staboe, død 3.12.1836, 81år gammal.

Hausten 1822 vart postkontoret atter på Skeide. Då med Peter Nilsson Skeide som postopnar. Han var son til Nils Knutson Skeide. Det var sokneprest Buschmann som skulle ha ombodet, men han fekk Peter som var skrive- og lesefør til å overta.

Sjøvegen frå Skeide og Håkonsholmen utover og vestover var etter måten grei, men innover var det verre. Her er dei tronge sunda mellom Hod og Dimna til meins for ferdsla. Dei som skulle føre posten til Volda måtte enten ro rundt Dimna, eller passe på når det var høveleg sjø til å kome gjennom sunda. Difor vart posten flytta til Botnen. Peder Halvorson Botnen overtok som postopnar 1832. Landsvegen stoppa på den tid ute på Garsholleitet, og det gjekk ei rås over Garsholhaugen til Botnen. Det vart bestemt at landsvegen skulle lengast til Botnen og at det skulle byggast ei bryggje der.

I 1847 heldt veginspektøren skjøn og takst over veggrunn saman med Iver Knutsen og Jon Ingebrigtson Seljeset. Kostnaden over anlegget vart kalkulert til 123 spd, og er spesifisert slik:

Jordavståing på Garshol og Botnen si bømark 25 spd. Muring og litt minering på Garsholbøen 35 spd. Til 2 klopper á 4 spd 8 spd. Til klopp over elva ved husa i Botnen 5 spd.

Til vor ved sjøen nedanfor Botnen sitt kvernhus og muring i samband mellom veg og vor 50 spd.

Peder Halvorsen Klepp (1785–1872) vart postopnar med poststasjon i Botnen frå 1832. Han skulle føre posten til Volda. Sjølv kunne han korkje lese eller skrive, men han fekk tak i ein dreng, Nils Knutson Kvamen (seinare Sundgot) til å hjelpe seg. Nils, som kunne lese, lærde også opp Peder sin son, Hans, slik at han kunne overta seinare.

Hans Pederson Botnen (1820–1907) vart postopnar etter faren og førte posten til Volda i mange år.

Det går ein del historier etter Hans i Botnen. Ein mann hadde kjøpt eit hus i Sykkylven og kom til Hans i Botnen for å sende pengar for huset. Mannen reiste så på fiske og då han kom heim reiste han til Sykkylven for å hente huset. Der var ingen pengar kome, så mannen måtte reise heim med uforretta sak. Inn til Hans i Botnen og klaga. Farsken ta, sa han, du skal sjå pengane, ligg opp i klokka. Rett nok, der låg pengane og saka fekk ei løysing.

Ei anna historie var om ei dame som venta eit pengebrev og ikkje hadde fått det. Hans i Botnen kunne fortelje at han hadde hatt med seg brevet både til Ulstein kyrkja og Herøy-kyrkja i von om treffe dama, utan å ha lukkast. Sånn var postomdelinga i den tida.

Postkontoret vart flytt frå Botnen til Ulsteinvik i 1872.

I 1872 vart Ulsteinvik postopneri oppretta med Ole Myklebust som postopnar. Ole Johan Pederson Myklebust (1842–1885) Postopnar til han døde 1.12.1885.

Peter Petterson Bøe (1851-1942). Han var gift med syster til Ole Myklebust og overtok som poststyrar då svogeren døde. Han var forretningsmann med sjøpakkhus og kai. Han hadde postkontor i Fjærelybygget, men selde dette og sjøhuset med kai i 1911. Han heldt seg til hande ”tilgjenge til kaien som poståbner”. Sette opp nytt våningshus i 1907 (Peter Bøe-huset) og hadde postkontoret i eit lite tilbygg. Peter Bøe var poststyrar frå 1.12.1885, mellombels, og fast frå 15.2.1886 til 30.9.1916. Som eit lite apropos kan eg nemne at mine foreldre budde i Peter Bøe-huset dei fyrste krigsåra. Mor mi har fortalt at loftet der var fullt av gamle postsaker frå Peter Bøe si tid. Sjølv om det var 24–25 år sidan han slutta som poststyrar så hadde der tydelegvis ikkje vore rydda etterpå.

Gunerius Jøsvold (1891–1920) overtok som poststyrar og hadde kontor i kjellaren i eige hus i Vikemyra. Poststyrar frå 1.10.1916 til han døde. Under tenestefri i 6 mnd.1918/1919 var Gjertrud Larsen mellombels styrar. Då Gunerius Jøsvold døde vart enka etter han, Lovise Jøsvold f. 1893 (seinare oppattgift Ulstein), tilsett som poststyrar frå 15.10.1920.

Ho hadde denne stillinga til 1958, og postopneriet var i same hus frå 1916 til 1958. Marta Grimstad var mellombels tilsett frå 1.6.1957 til 1.3.1958.

Alle dei poststyrarane som er nemnt ovanfor heldt postlokale sjølve.

Frå 1958 kom Posten inn i leigde lokale. Første lokale som vart leigd var i Fannemelhuset. Der var Posten frå 1958 til 1976. Då vart det leigd lokale i nybygget til Sunnmøre Kreditbank/Sunnmørsbanken/Nordea. Dette bygget vart fjerna då Blåhuset vart bygd.

I mai 1994 flytta Posten til Kleven Eiendom sitt nybygg i Sjøgata 7, og der vart Posten verande til kontoret vart nedlagt i april 2013.

Ingolf Rudi f. 1899 vart tilsett som poststyrar 1.3. 1958 og hadde stillinga til 1.3.1968.

Postopneriet vart i 1958 flytta til Fannemelbygget på Haldeplassen.

Olav Henriksen f. 1932 vart tilsett som poststyrar 1.3. 1968 og hadde stillinga til 1.7.1982.

Siste to åra var han sjuk.

Postopneriet endra status i 1974 til postkontor og Henriksen vart tilsett som postmeister.

Kontoret vart i 1976 flytta til Sunnmøre Kreditbank/Sunnmørsbanken sitt bygg på Sanden.

Kristian Eikrem f. 1944 vart tilsett som vikar for Henriksen i 1.10.1980 og fast tilsett som postmeister frå 1.7. 1982. Han slutta som postmeister 31.8.2002.

Astrid Ulfstein var mellombels tilsett i 1986–87 og 1996–98, og Reidar Landsverk var mellombels tilsett i 1988 medan Eikrem hadde andre oppdrag i Posten.

Grete Nupen f. 1953 vart tilsett som leiar for Ulsteinvik posthandel i 1.9.2002. Ho slutta i 2006. Marie Gjerde f. 1957 vart tilsett i 2006. Ho hadde stillinga heilt til kontoret vart nedlagt i 2013.

Vi veit at dei fyrste 60–70 åra gjekk posten med robåt frå Borgensund til Brandal. I 1870 og 80 åra kom det dampskipsruter som overtok transporten. Desse gjekk ikkje så ofte, og truleg var det postsending berre 1 eller 2 gonger for veka. Ein rutetabell frå 1891 viser fylgjande transport til og frå Ulstein:

Fra Flaavær om Herø på Søndmør (i Februar og Marts tillige om Eggesbønes og Fosnavaagen og Ulstein til Hareid sendes Post hver Mandag til Forbindelse med

Sydgående Søndmøreskibs anløp af Hareid Tirsdags morgen med retur Tirsdags formiddag. Fra Aalesund om Ulstein, Herø i Søndmør og Eggesbønes (og Februar og Marts Fosnavaagen) til Flaavær sendes Post med Søndmøredampskip Fredag Morgen med retur samme Dags Eftermiddag.

Postgangen til og frå Ålesund heldt fram med dampskip til etter krigen. Har ikkje nok opplysningar om dette, men det vart nok meir regelmessig etter kvart. Frå 1945/46 vart posten send til og frå Hareid med Moldskred Rutebilar. I 1949 vart sjøbussen Hjørungavaag sett i drift på ruta Ålesund – Hareid- Vartdal – Ørsta/Volda-Syvde. Om bord på Hjørungavåg var det postekspedisjon – dvs. at der var med postfolk som sorterte posten undervegs. Hjørungavaag fekk Osloposten frå Romsdal, som var same type båt og gjekk ruta Åndalsnes-Ålesund. Dei sorterte Osloposten som kom med Raumabana. Hjørungavaag gjekk i denne ruta til 1962, og var hovudsambandet for posten til og frå Søre Sunnmøre. Flyplassen på Vigra opna for trafikk i 1958 og gav raskare transport av brevpost til og frå Sunnmøre.

Tidleg i 60-åra vart det sett opp ferje mellom Ålesund og Hareidlandet. Først Ålesund-Brandal. Deretter Ålesund – Hareid og seinare Sulesund-Hareid. Det vart då køyrt postbil frå Ålesund til Ulsteinvik. Bilen leverte post til rutebilane på Hareid, og fortsette deretter til Ulsteinvik. Før Herøybrua kom i 1976, vart posten til Ytre Herøy levert i Ulsteinvik. Postfolka i Ulsteinvik ekspederte den vidare med ferja Torulf.

Dette gav ein regelmessig postgang, men posten kom seint på dag – gjerne ikkje før kl. 13–14. Og det vart seine kvelden før den vart utlevert til kundane.

Det postale transportnettet i Norge bestod av eit utal med postekspedisjonar på tog og skip. Utover på 1960-og 70-talet vart postekspedisjonane meir eller mindre sjalta ut og erstatta med andre transportmiddel. Av ekspedisjonane med tog var det berre Raumabana som var hovudsambandet til og frå Sunnmøre og Romsdal som bestod. Avisene i Ålesund – Sunnmørsposten og Sunnmøre Arbeideravis – kom ut på formiddagen og vart utsende slik at dei kom ut til abonnentane på ettermiddagen. Det vart eit sterkt krav om å få postfly frå Oslo til Vigra som skulle lande seint kveldstid/tidleg natt. Leiinga i Posten heldt igjen – det vart dyrt då det måtte setjast opp ekstra ferje, men i 1979 vart det endeleg klart. Då kom postflyet til Vigra seint om kvelden, posten vart sortert om natta og gjekk ut med postbilar frå Ålesund om morgonen. Ålesundsavisene og dei mange lokalavisene på Sunnmøre la om trykkjetida. No vart det tidlegare omdeling på heile Sunnmøre.

Dette vart mønsteret for postgangen til og frå Ålesund i åra frametter, og er det framleis. Tidleg morgonbil frå Ålesund. Suppleringsbil om ettermiddagen og den returnerte til Ålesund om ettermiddagen med ferja kl. 16.00 frå Hareid. På midten av 90-talet fekk Posten eit nytt produkt – Bedriftspakken. Den vart levert på døra til kundane. Det vart då sett opp ei eiga bilrute med desse pakkane.

Denne kom til Ulsteinvik ca. kl. 10, og vart då utkøyrt til mottakarane i løpet av ettermiddagen. Samstundes vart det henta inn bedriftspakkar frå kundar i Ulsteinvik som vart sende til Ålesund med postbil kl. 15.30.

Omkring 2010 vart postterminalen i Ålesund nedlagt, og all postsortering vart flytta til Molde, men det fekk ingen innverknad på postgangen til og frå Ulsteinvik.

Fyrste postbodet i Ulstein var Gullik-Ola (Ole Elias Gulliksen) Han henta posten til arbeidarane som bygde/utbetra hamna på Flø i 1880. Han tok også med seg post til folk på vegen til Flø og vart etter mange år tilsett og fekk løn frå Posten for arbeidet.

Fridtjof Hofseth var landpostbod på Fløruta i 43 år. Han nytta både hest og kjerre, sykkel, motorsykkel og til slutt bil i tenesta. Heile tida var det ettermiddags- og kveldsarbeid, og det vart ofte lange dagar.

I Levd Liv for 2007 er der eit manuskript etter Knut Hasund om posten i Ulstein. Han skriv om ei landpostrute som gjekk frå Vik til Våge med båt. Herfrå landevegen til Dimna, om Sundgot, Hasund og til Haddal og så same vegen attende. Han skriv at dette vart endra i 1814. Trur det må vere ein trykkfeil og skal truleg vere 1914. Endringa gjekk ut på at landpostbodet gjekk landevegen frå Vik til Haddal, og på Hasund la han frå seg posten til Dimna. Eit anna bod tok denne posten og gjekk til Dimna med den. I 1932 vart det oppretta postopneri i Haddal, og det vart då slutt på landpostbodruta dit.

Landpostruta gjekk då frå Vik til Dimna med avstikkar til Garshol og Botnen. Det kom også ekstrarute frå Sundgot til Røyra.

Landpostruta det her er snakk om vart utført av Knut J. Hasund. Sonen Johan K. Hasund var vikar og medhjelpar, og overtok ruta etter faren. Eg er oppvaksen i Dimna og hugsar det var stas når posten kom. Det var ikkje veg rundt Dimnøya den gong, og det var post annankvar dag til Dimna og annankvar dag til Røyra/Ertesvåg. Hugsar at Knut Hasund brukte trøsykkel, men Johan brukte motorsykkel. Det var ikkje postkasser til folk, og posten vart lagt inn på butikken til Hans Dimmestøl og inni Haugen som vi sa, hos Lars Dimmen. Folk henta gjerne posten sin på butikken når dei henta tomme mjølkespann som kom med Eikholm. Då det kom veg rundt Dimnøya vart det dagleg post til alle på begge sider av øya.

På Sundgot var det brevhus på Straumane Handelslag, og posten vart nok lagt inn der til henting.

Johan K. Hasund vart tilsett i ruta etter faren. Han slutta i 1985 etter 30 års teneste, men då var ikkje alle åra han hadde vikariert for faren medrekna.

I Ulsteinvik skulekrins måtte folk hente posten sin på postkontoret, men 1.9.1952 vart Oskar V. Sundgot tilsett som det fyrste postbodet. Sidan den tid har det vore full postboddekking i heile Ulsteinvik. Rutene har vore endra ein del med tida alt etter dei mange nye bustadfelta som har kome til, og talet på postbod har også auka. Nedleggingar av poststadane Haddal og Eiksund har ført til at desse stadane har fått landpostbodruter.

Postomdelinga vart i 1998 skilt ut frå den øvrige posttenesta og vart ei eigen styrt avdeling med eigne leiarar. Omdelinga i Hareid og Ulstein vart slegne i hop til ei avdeling. Dei var ei stund plasserte i Ulsteinvik, men då postkontoret på Hareid vart nedlagt hausten 2001 vart dei plasserte der. Seinare fekk dei lokale i Saunesmarka, og det vart etablert ei felles omdelingsavdeling av postboda i Hareid, Ulstein, Herøy og Sande kommunar.

Haddal postkontor

Haddal postkontor vart oppretta 1.4.1933.

Postopnar Ludvik Peterson Moldskred. Harald Petter Moldskred f. 1944 tilsett 1.11.1965 Oddrun Birkhol f. 1946 var vikar. Siste året Haddal postkontor var i drift var Kirsti Taklo poststyrar.

Haddal postkontor vart nedlagt i 1997 og vart erstatta med Post i butikk. Butikken vart seinare nedlagt, og dermed forsvann også det posttilbodet.

Harald gjorde ein svært god jobb med formidling av lån for Postbanken og gjekk over i ei stilling som finanskonsulent der i 1996 og hadde kontor i Sjøgata 3 i Ulsteinvik. Då denne ordninga var avvikla i 2003 vart han flytta over til postkontoret i Ulsteinvik som finanskonsulent, og var der til han pensjonerte seg i 2006.

Eiksund postkontor

Eksund postopneri vart oppretta 1.7.1902 og hadde eige dampskipsanløp. Namnet vart endra til Eiksund 1.10.1921. Poststaden vart frå 1.11.1973 gitt status som underpostkontor, og frå 1.1.1977 som postkontor C. Poststaden vart nedlagt 30.9.1987, og det vart oppretta landpostrute med utgang frå Haddal. Anna Nytun vart tilsett som landpostbod. Seinare vart det landpostrute for Garnes, Haddal og Eiksund med utgang frå Ulsteinvik.

Desse har vore styrarar av kontoret: Severin Hansen, Arthur Eiksund og Anna Nytun.

Eika brevhus

Eika brevhus vart oppretta 1.6.1960 med samband på bipostruta Rjånes–Eiksund. Nedlagt 1.5.1975. Sverre Sunde var styrar av brevhuset

Garnes brevhus

Garnes brevhus vart oppretta 1.11.1926. Namnet vart endra til Garnesgrend 12.12.1933. Vart omgjort til brevhus I 1.1.1950. Fekk då pengeteneste. Nedlagt 1.9.1986

Brevhusstyrarar:

Kornelius Nilsen Garnes f. 1868 (tilsett 1.11.26).

Georg Håheim f. 1899 (tilsett 1.7.37).

Gerd Birkeland f. 1926 (tilsett 1.4.67).

Sundgot brevhus

Sundgot brevhus oppretta 1.6. 1937.Nedlagt 31.12. 1964. Brevhusstyrar Petter E. Hasund f. 1909. Brevhuset vart nytta til å legge inn post til henting.

Vaage i Ulstein vevhus

Oppretta 15.1.1912 Namn endra til Våge i Ulstein 1917 (Iht til rettskrivingsreforma). Namn endra til Dimna 1.4.1931. Nedlagt 1.1.1965

Brevhusstyrarar: Paul Vaage f. 1856 (tilsett 15.1.12). Einar A. Dimmen f. 1896 (tilsett 1.5.20). Hans Dimmestøl f. 1905 (tilsett 1.12.36).

Brevhuset var knytt til dei som dreiv forretning i Dimna og vart nytta til å legge inn post til henting.

Skranketenesta var den tenesta som hadde mest kontakt med kundane og i stor grad var Posten sitt ansikt. Fram til tida etter 2. verdskrigen var nok arbeidet for poststyrarane meir eller mindre ei attåtnæring. Skranketrafikken var nok ikkje så stor. Pengesendingar i Posten var det lite av, og tilbodet var heller ikkje så stort. Verdibrev var det fyrste ein nytta der pengane fysisk vart lagt i ein forsegla konvolutt og sendt fram. Heilt på slutten av 1800-talet kom posttilvisinga der ein kunne betale inn eit beløp, og blanketten vart sendt til mottakaren som kunne hente ut pengane på sitt postkontor. I 1943 kom postgiroen som revolusjonerte pengeformidlinga. Det var faktisk den tyske okkupasjonsmakta som innførte dette systemet – noko godt gjorde også tyskarane. Dette førte til ein oppsving i skranketrafikken og letta pengeoverføringane skikkeleg, samstundes som det var ein svært rimeleg måte å overføre pengar på. Då Postsparebanken vart etablert 1.1.1950 fekk skranketrafikken ein ny vekst. Den raude postsparebankboka skulle alle ha. Dette førte til auka skranketrafikk, og etter kvart måtte poststyrarane ha ekstrahjelp for å ta unna trafikken.

Eg har ikkje kjennskap til kven som kom inn som ekstrahjelp, men Marta Grimstad vart mellombels tilsett som poststyrar frå 1.6.1957 til 1.3.1958, og har sikkert vore tilsett som postassistent før det. Systera hennar, Gerd Kristensen, kom også i postteneste på den tida og var tilsett i Posten til ho vart pensjonist. Det same var Martha Osnes og Aasta Moldskred.

Skranketrafikken heldt fram å auke på 60 og 70 talet. Det gjorde at lokala i Fannemelhuset vart for små, og kontoret flytta til nye lokale i bygget til Sunnmøre Kreditbank. Då eg vart tilsett i 1980 var det i tillegg til postmeisterstillinga 4,5 årsverk i skranken. Det var ikkje berre pengetrafikken som auka, men også sende og mottekne pakkar. Då hurtigruteskipet Midnatsol vart bygd ved UlsteinHatlø i 1982, fekk vi ein kraftig auke i pakketrafikken, og den heldt fram å auke i åra etter. Både pakkane som kom og som vart sende vart større og større og tyngre og tyngre. Skipsbygginga i Ulstein førte til den store auken i pakketrafikken, og spesielt like før ferdigstilling av båtane så var det ein topp. Eg kan hugse at dagen før hurtigruteskipet Polarlys vart levert i 1996 så fylte vi varebilen (ein VW Transporter) som vi brukte til utlevering av pakkar heilt opp to gongar berre med ilpakkar. Pengetenesta over skranken auka også mykje. I 1986 vart det gjort 88.000 innbetalingar på kontoret. Utbetalingar og postbanktenester utgjorde nesten det same tal i ekspedisjonar.

Posten hadde i alle år hatt eit rekneskapssystem der innbetalingar vart førte på handskrivne lister og alle innbetalingsblankettar vart innsende til Postgirokontoret for overføring. Det same med blankettane for Postbanken. Det var ikkje direkte kontakt med Postgirokontoret eller Postbanken. Dette var arbeidskrevjande og upraktisk. Posten sette derfor i gang arbeid med å utvikle og innføre datamaskiner i skranken med automatisk overføring av data både for inn – og utbetalingar og alt som hadde med banktenester å gjere. Dette arbeidet fekk namnet Postens Skrankesystem (PSS). Første datamaskinene som vart oppkopla kom i drift 18. mai 1987 ved Longyearbyen postkontor på Svalbard. Eg hadde eit vikariat der i 1986–88 og var faktisk den første som fekk nytte dette systemet. Ulsteinvik postkontor fekk PSS tidleg i 1988, og det førte til ein ny arbeidsdag for skrankepersonalet.

Trafikkauken både i skranken og i omdelinga gjorde at vi i byrjinga av 90 talet måtte sjå oss om etter nye lokale, og det enda med flytting til Kleven Eiendom sine lokale i 1994. Der hadde vi ualminneleg flotte lokale – det var frå fleire uttalt at det var dei flottaste postlokala i heile landet.

På den tid kontoret flytta til lokala i Sjøgata starta derimot nedgangen i pengetrafikken i skranken. Det starta med at folk kunne betale rekningane sine enten over telefon eller brevgiro. I tillegg vart datamaskiner etter kvart allemannseige, og bankane laga system slik at folk kunne ordne alle sine pengetransaksjonar frå godstolen. Dessutan vart betaling over skranke i post og bank prisa så høgt at 95 % av pengetransaksjonane i skranken forsvann i løpet av eit tiår.

For Posten sin del så hadde ein framleis ein god del pakkar til og frå postkontora, men andre system som bedriftspakkar som vart levert dør til dør gjorde at ein god del av den pakketrafikken som hadde gått via postkontora forsvann.

På midten av 1990 talet vart skranketrafikken drastisk redusert, og over heile landet vart det sett i gang nedleggingar av postkontora. Nedlagde kontor vart erstatta med nyordninga Post i butikk. For dei attverande kontor vart det gjort mange forsøk på å halde oppe trafikken. Dei attverande postkontora vart omgjorde og ombygde til posthandel. Ulsteinvik vart ombygd til posthandel i 2002. Det vart lagt opp til sal av både det eine og det andre produkt utan at det skapte dei heilt store inntektene. Det vart lagt stor vekt på sal av finansprodukt. I 1998 vart Hareid postkontor slege saman med Ulsteinvik postkontor, og då Hareid i 2001 vart nedlagt var det for mange tilsette. Det måtte reduksjonar til, og det vart gitt tilbod om sluttpakkar og eventuelle omplasseringar.

Etter at Hareid, Larsnes og Fosnavåg postkontor var nedlagde, så var Ulsteinvik det einaste postkontoret på Ytre Søre.
Det drog litt trafikk frå dei nærliggande kommunane, men ikkje det heilt store.

Kring 2010 vart det frå sentralt hald gjort vedtak om at postkontornettet i heile landet skulle reduserast til 30 kontor, og utanom Oslo-området skulle det vere berre eitt postkontor i kvart fylke.

For Møre og Romsdal fylke vart Molde valt som plassering for postkontoret. Dermed vart dei siste postkontora på Sunnmøre – Ulsteinvik, Spjelkavik, Volda og Ålesund – nedlagde i 2013 og 2014.

Posten lever vidare med Post i Butikk i dei fleste byar og bygder, og postomdelinga går som før, men er sentralisert i store omdelingsavdelingar. I tillegg er Posten sitt godsselskap – Posten Bring – i full sving på landevegen. Posten i Ulsteinvik er plassert på Coop-Mega i Blåhuset og omdelinga utfører sitt arbeide frå lokala i Saunesmarka.