Ulstein mannskor 125 år

Fram gjennom åra var koret i rimeleg godt gjenge. Men då ein ikkje har møtebøker frå tida før 1933, er det vanskeleg å følgje arbeidet. Men fleire gonger i andre samanhengar er koret nemnt. «Koret avsang nogle nationalsange», eller: «Koret framførte en del av sitt reportoar». Nokre år føre hundreårskiftet hadde koret ei glanstid.

Koret kom tidleg med i Sunnmøre Songarlag og skipa tidleg til det første songarstemnet i Ulstein. Carsten Ottesen skriv i koret sitt blad «Sangen»:

«Etter eit års truge arbeid var vi så i 1918 nådd fram til det første songarstemnet i Ulstein mannskor si soge. Ein liten skjelvande flokk står oppstilt i den vene Ørsta-kyrkja.

Lampefeberen lyste or auga frå dei fleste, og dirigenten (Alfred Tangen) var reint sjuk av nervøsitet. Reissiger sin «Olav Trygvason», var det første nummeret. Etter feil oppgjeva tonehøgd, som vart retta, kom vi vel i gang. Konsertlyden byrja reisa seg. Dette var noko nytt og spanande. Mannskor hadde dei ikkje høyrt før, og desse karane var visst ikkje til å spøkje med, sjølv om dei såg bleike ut. Vi fekk etterpå større tru på oss sjølve, og det neste nummeret «Hellig, hellig» gjekk fint.»

Koret har jamnleg etter dette vare på songarstemne, og har også skipa til fleire songarstemne sjølve. Koret har ikkje alltid vore så stort, og har også arbeidd tungt. I eit bilde frå 1910 tel vi 14 mann. Men voksteren har her som i andre bygder ofte følgt dei nasjonale straumdraga og gjennombrot av nye tankar utover landet. Dette viser tydeleg både i unionsstriden, under første verdskrigen og sist under krigen 1940-45.

Denne prologen blei skriven i samband med Ulstein Mannskor sitt 50-årsjubileum i 1934. Jubileumsfesten var truleg på Fredheim.
Prologen er ei helsing frå Ulstein ungdomskor

Ei helsing skal eg bera fram
det er frå Ungdomskoret
I hjarta gjentene mest brann
dei gjev eg difor ordet

Til lukka du songarstoring!
Til lukka og held!
Til lukka du femti-åring!
til seirraste kveld

Til lukka du som kjerring er
og steller hus og gard
Når mannen ute er og fer
du tyngste byrda ber

Du heime sat og venta trutt
i femti lange år
På øving mannen var til slutt
du heime einsam går.

Ja, du hev ofra mykje du
du hev nok rett til festen.
Og kor dei vender vil det snu
du er nok heidersgjesten

Me gjenter som syng i ungdomskor
vil gjerne verta slik gjest
Om femti år er me husmor,
då er det hundradårsfest.

Du gamle mor du sliter arm,
du strever stridt og kaver

So ofte du held grauten varm
når guten ute traver

Tenk deg oss, som ei gamal mor
om femti lange år
Og som vår er på mannskor
den største gleda vår

Det er vel best å slutta no
me kjem visst ut på vidda.
Men ingen vil nok trega dei stod
i mannskoret ungdomstida.

Takk då for alt me hev havt i lag
for samhug i arbeid og gleda
For sangen me alltid vil slå eit slag
og difor me alle vil kveda

Ja, sangen skal leida og livsdagen fylla
som signande sol skal han tindane gylla
frå gløden og glansen i solrenningselden
og radt til det raudnar i solfall om kvelden
Om dagane aukar til aldrar og år i tonen sitt rike er æveleg vår.

Og sa vil me segja til slutt.
til lukka du storebror.
Vår helsing so rar og stutt,
ifrå Ulstein Ungdomskor

Karl Alme tok over som dirigent i 1931 etter Carsten Ottesen, som hadde vore ein dugande dirigent i mange år. Karl Alme var svært omtykt og hadde stor kunnskap og erfaring. Han var også dirigent for musikklaget ULF frå 1931 til 1940. Samstundes var han formann i Sunnmøre Songarlag frå 1933 til 1946. Koret gjekk no inn i ein god periode med aukande interesse frå songarane. Men mørke skyer hang over Europa. Landet vart hærteke av tyskarane 9. april 1940. Sekretær Sverre Ottesen skreiv fylgjande i møteboka.

«Tirsdag 9. april 1940 var dei fleste av songarane tilstades på øvinga på Fredheim denne lagnadstunge dagen for landet og folket vårt. Som rimeleg var det krigen som opptok alle sinn og var det sentrale samtaleemnet. Det vart difor ikkje halde stemmeøving denne kvelden. Men før vi skildest sang vi likevel nokre av songane koret hadde på repertoaret. Til slutt stilte vi opp på Fredheimtroppa og sang «Ja, vi elsker». Sjeldan, eller aldri, har vel songarane lagt slik sjel i fedrelandssangen som denne kvelden»

Fleire av songarane var mobiliserte og skulle møte på Åndalsnes allereie neste dag og skulle vere med å forsvare landet. Det vart difor vedteke å ta ein pause til desse vart komne heimatt. Og merkeleg nok kom alle attende.

Hausten 1940 tok koret til att med øvingane sine på Fredheim. Koret fekk stor tilgang på nye songarar, og medlemstalet var kring 60, trass i at fleire av songarane var reiste over til England. Heile koret var gjennomsyra av ei glødande nasjonalkjensle, og arbeidet gjekk særs godt. I møteboka frå hausten 1940 heiter det: «Det var liksom eit skred som losna. Interesse for sangen vakna for alvor og slo ut i lys loge hjå medlemmane og vart ein brand som fengde songhugen hjå mange unge menn i bygda. Det vart også gått over til to øvingskveldar i veka, tysdag og fredag.

I 1941 skipa koret til songarstemne i Ulsteinvik, og om lag 2500 møtte fram. Dette året skipa koret til amatørtevling på Fredheim. I Vikebladet 03.04.41 står det å lese: «Alt eit kvart på 7 var Fredheim sprengt og dørene måtte låsast.»

Masse folk både frå Ulstein og Hareid slapp ikkje inn. Amatørkonkuransen vart ein suksess, og det er tydeleg at dei ymse tilstellingar samla fulle hus i denne tida. Folk hadde behov for å kome saman og å få kulturell påfylling i ei vanskeleg tid for land og folk.

I åra som fylgde var aktiviteten svært stor. Koret heldt fleire konsertar i denne tida. Spesielt i 1944, då koret skipa til songarstemnet igjen.

Det var dette året Ulstein Mannskor skipa til eit av dei mest minneverdige songarstemna som har vorte haldne i samskipnaden. Det møtte fram 4000 menneske trass i restriksjonar og matløyse. Men alle vart mette både lekamleg og åndeleg. Stemna var ein kveik i den striden sivilfolket den tida sto oppe i som berre ettertida kan vurdere høgt nok.

I 1944 feira Ulstein Mannskor 60 år. Jubileet blei feira med stor konsert på Fredheim, med eit stort og krevjande program. «Koret stilte med framimot 60 songarar og var i kjempeform», står det i møteboka. Solistane var Helge Saunes og Sverre Kristensen. Karl Alme var som vanleg dirigent, og Ulstein Salongorkester medvirka.

Fredsdagen 8. mai var koret med og sang ved takkegudsteneste i kyrkja. Koret var elles som vanleg med i feiringa av 17. mai denne fredsvåren, sjølv om koret var noko redusert, då mange av songarane var med i heimestyrkane som var aktiv med i frigjeringsarbeidet.

Litt av gløden som hadde vare under krigen dabba no litt av. Likevel arbeidde koret godt, og ein gjekk attende til ein øvingsdag for veka. Fleire av songarane var med på Landssongarstemne i Oslo i pinsehelga 1945. Dette var ei storhende for dei som var med. Fleire tusen songarar frå heile landet tok del. Det kan nemnast at koret tok opp tanken å reise ein sang- og musikkhall i Ulsteinvik. Dette var oppe til drøfting fleire gangar, men vart nok ei for stor oppgåve for mannskoret, og det vart med tanken.

Karl Alme flytta til Stavanger hausten 1946, der han var tilsett som lærar. I møteboka for 1946 står det: «No stod koret uten dirigent. Under «Kalla» sin taktstokk har koret hatt ei rik tid. Han hadde særlege eigenskapar som gjorde han til ein dugeleg korleiar, og koret har i desse åra makta å halde sin posisjon i bygda».

Bård Larsen, som var songar i koret, tok etter sterk oppmoding på seg jobben som ny dirigent. Bård spelte ikkje piano slik som var vanleg med dei førre dirigentane, men han spelte fele som han brukte under innøving av stemmene. Dette var nok litt uvant for songarane, men det fungerte. Under Bård Larsen sin taktstokk gjekk arbeidet bra. Medlemstalet svinga frå 27 til 40.

Koret hadde mange turar, m.a. til Hjørungavåg og sang på 25-års jubileet til sanglaget der. Den 04.01.48 skriv Gustav Flø slik i møteboka: «Stor buss, blank is og vågal køyring». Men det gjekk visst bra.

Koret sang den 23.05.48 under avdukinga av Minnesteinen over dei frå Ulstein som miste livet i krigen 1940 -1945.

Det er tydeleg at koret heile tida arbeidde for å høgje kvaliteten. Mykje vart prøvd for å betre frammøtet. Mellom anna skulle det gjevast karakter for frammøte og kryssast nøye av kven som møtte til øvingane. Tanken om sangkurs med ein fagleg dyktig sanginstruktør vart til røyndom. Ein fekk tak i Arvid Årsnes. Han var svært omtykt, og hadde ord på seg for å vere litt av ein trollmann med kor. Han hadde fire kveldar med koret, og var ei inspirasjonskjelde som koret lærde mykje av.

Ved Sunnmøre Songarlag sitt 50-års jubileum 28. – 29. mai 1950, var Ulstein Mannskor, mannskoret «Havdyn» og Hareid Mannskor sett saman til eitt mannskor frå Ytre Søre. Dirigent var Ole Teigene. I «Olav Trygvason» var Helge Saunes solist. Koret fekk god kritikk for sangen sin.

Bård Larsen vart sjuk i 1951 og måtte av den grunn slutte som dirigent.

Koret vart no kvilande, men ikkje nedlagt. Medlemspengar skulle så langt det var råd krevjast inn, og ein skulle også betale dei ymse utbetalingane som var kravd.

Styret arbeidde med å få tak i ny dirigent, og tok kontakt med skulestyret om å få tilsett ein kommunal sang- og musikklærar.

Etter handsaming i skulestyret og heradsstyret vart det vedteke å tilsetje sang- og musikklærar. Instruks vart utarbeidd, og stillinga utlyst.

Ein hadde vona at Arvid Årsnes kunne ta på seg oppgåva, men han hadde venta så lenge på ei avklaring at han allereide hadde festa seg ein annan stad. Organist Øyvind Tvetene vart tilsett hausten 1952. Han tok over som dirigent, og mannskoret hadde si første øving på 1 ½ år.

Tvetene var ein flink dirigent som også hadde fleire kor i Ulstein. Han starta blandakor på Flø og Ulstein Kyrkjekor.

Frammøtet på øvingane var heller dårleg. Men koret var likevel med på ymse arrangement i bygda.

Tvetene reiste frå Ulstein. Han vart etterfylgd av organist Leidulv Grimsmo frå Kristiansund. På første styremøte med den nye dirigenten var tanken om å skipe blandakor i staden for mannskor framme. Kormedlemane meinte det same som styret, at ein burde prøve å halde mannskoret gåande.

Frammøtet på øvingane var ikkje særleg godt i byrjinga av haustsesongen 1950, men tok seg opp etter kvart. Om dirigenten vart det sagt at han var grundig og påpasseleg ved innøving av songane, og han vann snart tiltru mellom songarane. Utover hausten deltok koret på fleire tilskipingar i bygda.

70-års jubileet vart markert med fest i ein fullsett Fredheimsal.

Grimsmo reiste frå bygda i 1955. Koret sto no utan dirigent, og styret arbeidde iherdig for å få tak i ein ny dirigent.

Det skulle gå over to år før ein kom i gang igjen. Lukkelegvis vart Johan H. Grimstad tilsett som lærar i Ulstein hausten 1957. Han var frå første stund av huga på å ta fatt på øvingane. Det vart sendt brev til ca. 60 mann med oppmoding om å vere med i koret. På øvinga 15. oktober var 40- 45 songarar frammøtte. I møteboka les vi: «Koret hadde ikkje vore i gong mange vekene før det var fleire som ville høyre oss. Heile seks gongar var vi i elden før juletrefestane var over.»

Dette året sang koret ved avskildsgudstenesta for sokneprest Nilsen med familie.

No fekk koret eit godt oppsving under leiing av Johan H. Grimstad. På det meste var det 40 aktive songarar. Johan H. Grmstad var også en svært god solist som koret hadde mykje glede av.

Koret var arrangør av eit gildt songarstemne i 1958. Songarfesten var på Bedehuset. På festen var også Ulstein og Hareid Fellesorkester med.

Dette året var koret på ein minneverdig tur til Brattvåg og Harøy med leigd båt, Rutebåten «Parat III». I Brattvåg var utflytta ulsteinvikingar vertar. Likeeins var det på på Harøy, der Helga Walle Birkelund var strålande vert. Sverre Ottesen skreiv i referatet: «Uneleg tillaga med småbord, kvite dukar og blomar med nydeleg traktemang».

På årsmøtet oktober 1959 tala dirigenten varmt for å skipe mannskoret om til blandakor. Dette fordi det var vanskeleg å få balanse i eit mannskor på grunn av mangelen på lyse førstetenorar. Det var stor skepsis til dette. Men det vart likevel slik at ein skulle prøve. Men mannskoret skulle først feire 75 års jubileum.

Første øvinga for blandakor var 20. juni 1960. Her møtte 7 kvinner og 28 menn. På det meste møtte 11 damer, og det synte seg at trass i iherdige arbeid måtte forsøket avsluttast. Som ein av songarane sa: «Mannskor vart framleis mannskor, og det er eg glad for.»

Under Sunnmøre Songarlag sitt 60-års jubileum 28.-29. mai 1960 var koret med på songarfesten i Torghallen, og sekretæren, Jostein Hatlø, skreiv i møteboka:

«Koret vårt stilte med 30 mann og var einaste mannskor som song her. Kvart kor song ein song. Vi song «Vaggvisa fron Kentucky» og stort bifall fylgde, så vi måtte fram på ein gong til. Vi peiste avgarde «Kjerringa med staven», og det gjekk visst toleleg bra.»

Sunnmørsposten skreiv om songartoget søndagen: «Songartoget var stort med mange vakre bunader og kvite songarhuer, men der var lite sang. Men dei glade laksane frå Ulstein Mannskor sytte for hurra og stemning»

Utover 40- og 50-åra var det vanskar med å drive koret om vinteren, då mange av songarane var på sildefisket. Men på vårparten, når dei gjekk i land, vart det betre. Det var nok haustsesongen som var den beste for koret. Johan H. Grimstad var ei drivande kraft for koret. Han slutta diverre som dirigent i 1961 grunna stort arbeidspress. Han dirigerte fleire kor, var lærar og bonde.

I åra framover skifte koret ofte dirigent, men likevel gjekk arbeidet bra. Johs. Saunes, Sigurd Djupvik og Sverre Rafteset gjorde alle ein stor innsats for koret. Då Sverre Rafteset slutta våren 1975, rådde han styreleiar Kristian Ertesvåg å ta kontakt med Robert Skeide på Hareid, som nett var komen heim etter utdanning frå musikk­konservatoriet i Bergen, for å spørje om han kunne ta over som dirigent. Lukkelegvis sa han ja.

29. november skipa koret til eldretreff på Samfunnshuset. Dette var saman med Saniteten og Rotaryklubben. Kåsøren for kvelden var ein spirituell sokneprest, Monrad Nordeval. Her vart den nye dirigenten, Robert Skeide, presentert. På denne samlinga vart Ulstein Pensjonistlag skipa med mannskoret som ein av fadderane.

Det var tydeleg at Robert Skeide var rette personen til å ta seg av dirigentoppgåva. Han er rikt utrusta og har ei god og allsidig utdanning som har kome koret til gode. Stemmeøving på tradisjonelt vis der kvar stemme øvde for seg vart det slutt på. Han tok heile koret fram for seg og øvde inn line for line. Det var mykje meir interessant og effektivt.

Koret arbeidde no fram til mange store oppgåver under Robert si leiiing.

Ei storhending i koret si soge var feiringa av 100-års jubileumet i 1984 med stor jubileumsfest på det nye Ulstein Hotell, med mange innbodne gjestar. Alle dei attlevande dirigentane var med. Representantar frå forbund, kommune og samarbeidande kor og korps tok også del. Jubileumskonserten var på Fredheim med eit stort og variert program.

Koret stilte 30 songarar i jubileumsåret. Fleire jubilemskonsertar vart haldne rundt i kommunen. Ved jubileet mottok koret Norges Sangerlag sin store diplom.

Hareid Mannskor stod i 1985 utan dirigent. Det dukka opp spørsmål om dei kunne slå seg saman med Ulstein Mannskor. Svaret var ja. Dette vart ein fin tilvekst med 14-15 mann frå Hareid. På årsmøtet same året vart namnet vedteke endra til «Ulstein og Hareid Mannskor». Samarbeidet med Hareid Mannskor tok etter noke år slutt, då fleire og fleire derifrå fall ifrå.

Ein tok attende namnet «Ulstein Mannskor.»

Koret deltok i 1000-års minnet for slaget i Hjørungavåg 1986. Her sang dei for m.a. statsminister Gro Harlem Brundtland og kong Olav. Koret framførde «Leiv Erikson», som var både lang og krevjande å synge. Enkelte meinte at kongen var bort i å dubba av under framføringa.

Det må nemnast at koret tok del i korkonkurranse på Hareid 22.04.89 med Sunnmøre Songarlag som tilskipar. Koret kom til finalen etter å ha kome godt frå det både i pliktnummer og sjølvalt I finalen fekk koret heiderleg omtale. Fleire mannskor tok del her.
Det kan nemnast at då Ulstein Revmatikarlag og Herøy revmatikarlag vart skipa, var mannskoret med som «fødselshjelparar».

Koret ville no prøve noko nytt og valet fall på kabaretforma. Den første kabareten var bygd på Vidar Sandbekk sine tekstar. Denne vart godt motteken og vart framførd fleire gongar. Med denne deltok koret i konkurranse på Sjøholt i 1991 og vann apa klasse.

Etter suksessen med Vidar Sandbekk-kabareten tok koret fatt på enda ein ny kabaret, nemleg Sjømannskabaret. Alle songane var arrangerte av dirigent Robert Skeide Dette var ei stor utfordring for koret. Alt skulle lærast utanåt og songarane skulle også vere skodespelarar. Men kritikkane var gode, og det var løn for strevet.

Den siste store utfordringa på dette området var ei heil forestilling med songar med Jakob Sande-tekster. Dette var i 2008. Her og var dei fleste nummera arrangerte av dirigenten. Kabareten hadde heile 24 songar. 13 av koret sine 27 songarar hadde solistoppgåver. Det var fullt hus på det nye kulturhuset Sjøborg, og godt frammøte også i Ørsta Kulturhus. Dagfinn Bye var sentral under innøvingane. Han hadde også tilrettelagt kabaretane for koret, og har ein stor del av æra for at det har gått så bra.

Eit eige program med songar av Erik Bye har også vore ein bra suksess for koret.

Dirigenten er sjølvsagt ein viktig person for alt korarbeid. Ulstein Mannskor har hatt desse dirigentane: Rasofiel Rise frå Hareid, Nils R. Osnes, Hans Hasund, Enok Hasund, Sigvald Hasund, Hans B. Osnes, Olaus Alme, Olaf Wiik, Severin Hop, Alfred Tangen, Carsten Ottesen, Karl Alme, Bård Larsen, Øyvind Tvetene, Leidulv Grimsmo, Johan H. Grimstad, Johs H. Saunes, Sigurd Djupvik, Sverre Rafteset og Robert Skeide.

Enok Hasund har vore ein særs viktig person i musikklivet i kommunen. Spesielt i Hasund krins. Han leidde koret i svært mange år i til dels vanskelege tider.

Mellom songarstemne og andre spesielle oppgåver, er koret alltid positiv til å vere med i det lokale kulturliv, og er ein viktig aktør her. Koret har mange tradisjonar. Her kan nemnast: Synging ved minnstesteinane 17. mai. Konsert på sjukeheimen for pensjonærar med familie, 17. mai. Julaftan på Kvileheimen frå 1964 og på sjukeheimen sidan den kom i drift. Koret sang på sjømannskyrkjekveldar til Sjømannsforeninga «Havduen» i 30 år. I fleire år song koret under høgmessa 1. juledag. Ulf var også fast deltakar der. Likeeins syng koret fast på «Vi syng jula inn».

Koret, i lag med sjukeheimsforeininga, skipar til julefest for dei som bur på Ulstein sjukeheim og deira pårørande, første torsdagen på nyåret.

Repertoaret

Repertoaret har spesielt i tidlegare tider følgt dei nasjonale straumdraga i tida.

Dei religiøse songane har også alltid vore viktige. Koret har flittig teke del i samlingar i kyrkja.
Johan H. Grimstad tileigna nokre av sine komposisjonar til koret. Han var i mange år fast gjest og «observatør» på øvingane. Koret syng mange av hans komposisjonar.

Dei seinare åra har Negro spirituals, barbershops og viser kome til på repertoaret.

Koret har hatt stor glede av vitjing av kor utanfrå. Her kan nemnast Pargas Mannskor to gonger, Paraisten Sekakuori, Finland, Karlakorinn Heimir frå Island og Sandviken Mandskor, Bærum. Dei sistnemnde var gjestekor på songarstemne her i 2004. Vitjingane har skaffa koret vener frå mange land.

Koret har sjølve vore på mange turar til utlandet, der ektemakane har vore med. Dette har ved sidan av opplevingane virka samansveisande og på sikt hatt ein stor og positiv verknad på koret. Turane har vore til Pargas, Tallin, Brighton, Berlin, Praha og St. Petersburg.

Koret har til alle tider hatt lokale kulturpersonlegdomar som medlemmer. Sverre Ottesen må nemnast spesielt. Han var med i over 50 år. I 30 av desse i styret, også som formann i fleire år. I lag med sin gode ven Sverre Kristensen var han svært aktiv i koret. Dei som har sett Sverrane utfolde seg i Peer Gynt, gløymer det aldri.

Sigmund Ulstein var koret sin dugande arkivar i nærare 40 år og hadde dei sise åra tittelen æresarkivar. (Sikkert den einaste i landet!)

Tre medlemar i koret er utnemde til æresmedlemar: Sigmund Ulstein, Aksel Hauge og Robert Skeide.

Frå Ulstein Mannskor har desse vore formenn i Sunnmøre Songarlag: Karl Alme, Johan H. Grimstad og Aksel Hauge.

Desse har fått Norges Korforbund Sunnmøre sin bordstandard for 50 års medlemskap: Sverre Kristensen, Johan Haddal, Torbjørn Hofseth, Aksel Hauge og Jostein Hatlø.

Koret har sidan det første songarstemne i 1915 vore med på dei fleste songarstemna til Sunnmøre Songarlag, og har hatt stor glede av det. Songarstemna er noko medlemane alltid ser fram til. Koret har også skipa til store stemne her, dei 5 siste i lag med andre kor i kommunen.

Koret har også vore med på fleire landssongarstemne, mellom anna i Oslo, Volda og Kongsvinger.

Den siste store opplevinga for koret var då det var med ved dåpen av forsyningsskipet Sarah ved Ulstein Verft. Her var koret i selskap med Alexander Rybak og Sissel Kyrkjebø, og song for fleire tusen tilhøyrarar. I Sunnmørsposten 6. juli 2009 sa Sissel Kyrkjebø at det var ei stor oppleving å syngje «Ja vi elsker» i lag med Ulstein Mannskor framfor folkehavet».

Kameratskapen i koret har til alle tider vore særs viktig. Fleire har vore i lag i koret både 50 år og meir. Nye songarar vert tekne imot med opne armar i kameratflokken, og finn seg fort til rette og vert ivrige og viktige medlemmer. Songarane ser fram til måndagskveldane og songøvinga som i dei seinare åra har vore halde på Ulstein Vidaregående Skule.

Koret kan trygt kallast ein kultur- og tradisjonsberar som har vore viktig både for kommunen og den enkelt songar. I 2006 fekk Ulstein Mannskor Ulstein kommune sin kulturpris.

Ser ein framover, vert det nok ikkje lettare å drive korarbeid med all påvirkning utanfrå. Men leiinga og medlemmane er optimistar. Ved 100 års jubileumet sa dåverande formann «Så lenge koret har ein dyktig og inspirerande dirigent, så lenge medlemmane har glede av å dyrke sin hobby, så lenge koret kan gle publikum, så lenge er koret liv laga»

Dette er like aktuelt ved denne milepelen.
Til lukke med 125 års jubileet!

«Sunnmørsong i 50 år»
Ivar Grimstad
Sunnmørsong i 75 år.
Arnljot Grimstad
Ulstein kyrkje gjennom tidene
P. F. Waage,
Ulstein Mannskor sine møtebøker
Koret sitt blad «Sangen»
Diverse avisutklipp