Lemen var der, men orgelem vart han heitande fyrst i 1928 frå 12. august då eit lite harmonium vart teke i bruk. Nyepresten var van med orgel og sakna det. Så lånte dei orgelet til «Fredheim» til det vart kjøpt eit større harmonium med to manual og pedal med 30 register og knesvell for crescendo. Dette harmoniet vart bygt i 1928 på harmoniumfabrukken H. Eide, Bergen. Dette orgelet var i brukt heilt til 1952.
Men, vil me spørje. Korleis greidde dei seg utan orgel? Ulstein har aldri vanta forsongarar. Andreas Botnen leidde songen stø og sikker og alle hine stemde i kyrkjesvar og salmar.
Skulestyrar Simon Hop var fyrste organisten. Dottera Hallbjørg gjorde ofte teneste for faren og frå ho hadde teke undervisning ved Musikk-konservatoriet 1936/37 utførde ho dei fleste tenestene. Frå 1943 har ho vore fast å finne på orgelkrakken.
Men eit pipeorgel var tingen i ei kyrkje. Vona om å kjøpe eit slikt var lite, for det kosta mange pengar. I 1951 frette frk. Hop at den tyske kyrkjelyden i Oslo skulle selje orgelet sitt. Ho fekk Sigvart Fotland til å prøve det. Han fann at «selv om organisten nok kunne ønske endel flere tekniske hjelpemidler til bruk ved foredrag av konsertmusikk, kan man ikke vente at et orgel av denne størrelse og til den pris skal være mere utstyrt med moderne hjelpemidler.» Oslo-organisten Rolf Karlsen stødde Fotland i hans omtale. Så kjøpte Ulstein orgelet for 36.000 kr og sette det inn i 1952.
Orgelet har 13 stemmer, 19 register, 2 kollektiv, 2 manual og pedal med elektrisk traktur. Orgelet er elles bygt etter den kjende Thomaskantoren, professor Straube, sin disposisjon (stemmeval). Det ber merket: «Opus nr. 1226. Bygget i 1921. Fabr. W. Sauer, inneh. Oscar Falcker, Frankfurt an der Oder.»
Walcker-orgelet har sett sine beste dagar og byd på mange plager om det skal vere brukande til tenestene. Eit par år no har det vore samtala mykje om eit nytt orgel. Meiningene har vore mange om kva orgel er det beste.
