Hasund og Dimnøy ungdomsmusikkorps

I den første tida hadde ikkje korpset eige styre, men stod direkte under styret i Hasund og Dimnøy kr. ungdomsforeining. Dette fungerte greit fordi formannen i foreininga også var dirigent for korpset. I referatbøker og styreprotokoll for ungdomsforeininga er det ofte skrive om saker som galdt HDU.

Omorganiseringa som kom i 1946 var nok nødvendig, og gjorde det lettare å drive korpset.

No var det medlemane sjølve som styrde korpset. Den første formannen var Petter Hasund. Det var han som i 1946 tok over som dirigent etter faren, Enok.

No vart det også eit meir oversiktleg rekneskap.

Det var dessverre ikkje skrive noko i starten.

Sjølv om korpset no hadde sitt eige styre, rekna korpset seg som ei underavdeling av ungdomsforeininga. Men etterkvart vart det nok mindre og mindre av korpsmedlemane som også var medlemar i ungdomsforeininga. I 1984 tok ungdomsforeininga spørsmålet opp med korpset, og det vart no klart at korpset ikkje skulle vere ei underavdeling av ungdomsforeininga.

Økonomi er eit nøkkelord i alt lagsarbeid, slik også i HDU. Korpset har vore nøktern i bruk av pengar. I den første tida var det mykje bruk av handskrivne notar. Enok Hasund skreiv sjølv og instrumenterte ein del notar som var brukte i korpset. Det har tidlegare vore lite bruk av lønte instruktørar og dirigentar. Unntaka er i 1945, då korpset hadde besøk av musikkinstruktør Torbjørnsen. I 1956 var Einar Stensås på besøk og i 1962 Willie Vieth.

Det trengst store summar til instrument, notar og uniformer. Kommunale tilskot til kor og korps kom først i 1951, og då med ein beskjeden sum på kr. 1.000,-.

For dette måtte korpset vere villige til å spele på 17. mai i andre bygder i kommunen der det ikkje var korps. For HDU vart det då fast å spele i Haddal inntil det vart skipa korps der.

I tida rundt 1950 var korpset mykje brukt til å spele på basarar og festar, mest her i Hasund, men også utanbygds. Det var også i denne tida halde konsertar og underhaldingskveldar både i Hasund og i andre bygder.

HDU stod føre 17. maifeiringa i Hasund i 1967, 1968 og 1969. Dette var naturleg nok arbeidskrevjande, men gav lite inntekt.

Seinare har korpset hatt musikk-kaféar med tombola, lykkehjul og listebøker og matsal. Det har då ofte vore eit gjestekorps eller kor i tillegg til HDU. Dette har gitt gode resultat. I dei seinare åra har korpset fått tildelt ein del av overskot på 17.mai-feiringa i Hasund/Dimna. Korpset har også hatt reine konsertar både på Hasund bygdahus og i kyrkja.

Dei siste åra er det nok Nyttårskonsertane saman med Musikklaget Ulf som har vore den største inntektsposten.

Det må kunne seiast at den økonomiske stoda i korpset i 2009 er ganske god.

Besetninga i 1920 var 21 personar – alle menn. I dag tel korpset over 30 personar med nokså lik fordeling kvinne/mann. Damene kom først i 1970 åra, og var nok eit naturleg resultat av at skulekorpset vart skipa i 1970.

I den første tida var nok rekrutteringa til korpset nokså tilfeldig. Men i 1946 samla Petter Hasund 12 gutungar i gamleskulen eller bedehuskjellaren og dreiv med opplæring. Etterkvart vart det kalla Guttemusikken. Dette vart gjort for å sikre ein betre tilgang til HDU. Dei fleste kom etterkvart med, og to av desse er framleis aktive musikarar i HDU.

Korpset har aldri vore nedlagt, heller ikkje under krigen, sjølv om det då var smått om øvingar. Rett nok har det vare eit par gongar nære på, men dei trufaste har halde ut.

Slik arbeidssituasjonen er for mange i dag, kan det ofte vere lite frammøte på øvingane, men stort sett går korpset rimeleg bra.

Eit framtidsynskje er framsett i eit attersyn ved 70 års-jubileet. Dette var at korpset skulle ta mot kyrkjefolket som samlar seg til friluftsgudsteneste på Høgåsen 2. pinsedag. Dette vart ein realitet i 1994. Det er likevel slik at det er mange som reiser bort i slike langhelgar, og det kan då vere vanskar med å stille med korpsmusikk.

Det må også nemnast at dette året var det første med barnetog frå Dimna den 17. mai med HDU i spissen. Seinare har det veksla med Skulekorpset og HDU.

I den seinare åra har korpset hatt berre ei øving pr. veke mot to tidlegare. Øvingslokalet var i bedehuskjellaren.

Med så mykje tid i lag, blir det eit godt kameratskap. I korpset finn vi ei nokså lik kjønnsfordeling mellom 14 og 75 år.

Det er mange artige og spesielle episoder å sjå tilbake på.

Men ein opplever også tunge stunder. Han Georg vart sjuk og vi møttes i Dimnasund – i hagen – for å spele til han. Det var ein veldig fin haustdag. Det kvite håret hans Georg glitra i skinet frå ei bleik, dalande haustsol, der han stod i stovevintlauget, lutande og lyttande til tonane frå «Dagsens auga sloknar ut».

Skulle vi setje ord til tonane der og då, var det nok eit vers lenger ute i sangen vi alle tenkte på: «Når mi livssol sig i hav, og eg under mold skal sova».

Det var ei sterk oppleving for oss alle, og det var neppe eit turt auge. Ei gripande avskjed med ein god kamerat.

Men livet går vidare, og etterkvart så vert dei tunge stundene minne med gullglans i.

I sang- og musikklivet er det naturleg nok høgdepunkt det vert arbeidt fram imot. Frå nyttår og framover våren er det 17. mai og stemneturar det vert arbeidt mot. Frå hausten er det julekonsertar eller andre tilskipingar. Dei siste åra er det nok Nyttårskonserten saman med Musikklaget Ulf korpset har arbeidt ivrigast fram mot.

Heilt ifrå starten er det helst ungdomsstemne korpset var med på. Dette var naturleg nok på grunn av at musikarane var medlemer i ungdomsforeininga og dirigenten var formann.

Det å reise på ungdomsstemne var nesten sjølvsagt i den tida. Musikarane tok med seg instrumenta og reiste på stemne.

Det måtte vere litt av ei oppleving for ei foreining i ei lita bygd å kome på stemne med eige korps, og gjerne også eit sangkor.

Reisa til og frå stemnestaden var gjerne med dekksbåt som var vaska og strigla og pynta til fest. Etterkvart som stemnestaden nærma seg, møtte ein fleire og fleire båtar som var ute i same ærend. På stavstill sjø og med sol over hav og land, var dette ei hyggeleg og stemningsfull oppleving.

På eit slikt stemne i Borgund vart korpset spurt om å spele frå tårnet i Borgund kyrkje. Etterkvart fann vi fram til døra og trappa opp til tårnet, og tonane frå mellom anna «Heimhug» lydde vakkert ut over bygda ein fin sundagsmorgon, og Borgundfolket gav ros for det.

Det første musikkstemnet HDU var med på var på Vatne 14. og 15. juli 1934. I 1935 var korpset i Valldal den 16. juni.

I fylgje Sunnmøre Hornmusikklag si jubileumsbok var korpset også på stemne i 1936.

Frå 1945 vart det meir jamt at korpset reiste på musikkstemne.

Korpset var ei tid ofte i Fosnavåg og spela i toget der den 1. mai. Då vart musikantane frakta med dekksbåt til Eggesbønes. Der starta også toget som gjekk ut til Fosnavåg. Om kvelden var det fest på Bergshall.

Dette starta før krigen 1940/45, men også etter krigen var korpset henta til Eggesbønes/Fosnavåg denne dagen.

Arne Garshol fortel:

1. mai 1939 var korpset i Fosnavåg og spelte. Det var tradisjon at HDU spelte på tilstellingane som DNA arrangerte i Fosnavåg på 1. mai, både før og etter krigen. Denne dagen vart korpset fotografert av A. Berge, Eggesbønes. Det var arbeidsdag, men alle som er med på bildet hadde fått fri denne dagen. Det var nokre av korpsmedlemane som ikkje deltok. Kanskje var det på grunn av arbeidssituasjonen, eller kanskje var det av politiske årsaker. Det var nemleg slik at på den politiske venstresida brukte dei berre raude flagg med sigd og hammar under 1. mai-feiringa. Det var ikkje alle som ville marsjere under slike faner.

Etter krigen kom norske flagg med under 1. mai-feiringa.

Korpset hadde ikkje uniformer den første tida, men musikarane hadde kvit hue med gul snor og ei gul musikkharpe på eit svart, ovalt merke med påbrodert H.D.U. med gul tråd. Dette varde fram til 1952, då det vart bestemt å koste kvite bukser. På grunn av finansieringsvanskar, kosta kvar musikar si bukse med kr. 50,-. Dette vart då som eit lån til korpset, og lånet vart tilbakebetalt etterkvart som det var midlar til det.

Det var skreddar Arthur Kleven og broren, Håkon, som sydde buksene. 17. mai 1952 stilte korpset i nye stilige kvite bukser og kvit hue.

Dette gjekk nokre år, men etterkvart så vart det meir og meir vanleg at korpsa stilte i full uniform. HDU ville sjølvsagt ikkje vere ringare, og i 1965 vart det bestemt å kjøpe nye uniformer. Desse var brune med gule striper, og vart levert av Riise & Strømme på Hareid. 17. mai 1965 stilte korpset i full uniform.

Etter som tida gjekk, vart dei brune uniformene upassande til nye musikarar, og tida var moden for å skifte ut dei gamle. I 1977 vart det bestilt nye blå uniformer, leverte av O.S. Fremstedal & Sønn i Tresfjord.

Dei siste uniformene var innkjøpte i 1988. Desse vart leverte av Solhjell i Molde. 17. mai 1988 stilte så korpset i nye, fine uniformer for fjerde gong.

Her må det seiast at støttelaget for korpset har tilført HDU mange tusen kroner til innkjøp av uniformer.

HDU var lenge eit mannsdominert lag. Men når noko ekstra skulle gjerast, var det å ty til damene. I 1968 var det nokre damer som kom saman og starta støttelaget for Mannskoret og HDU. Desse damene var Gunnvor Hasund, Aslaug Sundgot, Tonny Sundgot, Gunnlaug Hasund, Signe Hasund, Astrid Skotte og Gyda Breivik.

Den første arbeidsoppgåva var å skaffe HDU ei fane. Dei arbeidde fort, og 17. mai same året, i 1968, vart fana overlevert.

Det var Petra Klungrehaug frå Sandane som måla fana, som har den gamle brua med bedehuset og skulen som motiv.

Året etter fekk Mannskoret overlevert si fane, som var måla av same personen.

Etterkvart vart det fråfall i laget, og nye kom ikkje til, så det blei nedlagt.

Nemnast må også at det i dei seinare åra er oppretta eit støttemedlemskap for korpset. Det vert gjort ved at det vert utsendt blankettar til bygdefolket i Hasund og Dimna krinsar, der det er høve til å betale inn ein beskjeden kontingent og eventuelt ei gåve.

Støttemedlemstalet ligg på godt over 100 personar, som i tillegg til kontingent også betalar inn ein betydeleg sum som gåve.

Enok Hasund var i 1893 med på å skipe Musikklaget Ulf i Ulsteinvik. I 1920 tok altså den same mannen oppgåva med å skipe eit nytt korps i Hasund og Dimna krinsar: HDU.

Det kan vel kanskje seiast at sjølv om desse to korpsa har same «far», og geografisk er nær kvarandre, så har det ikkje vore noko nært samarbeid før i den seinare tid.

I 1999 var Arve Drønnen leiar i HDU. Det nærma seg eit tusenårsskifte, og dette måtte det prøvast å gjere noko ekstra ut av. HDU hadde nok litt for lita besetning for å få til «det store». Då kom tanken om å få til eit samarbeid med Musikklaget Ulf til. Ein vart samde om å prøve ein nyttårskonsert i lag. Det var også semje om at det måtte vere litt «storstilt» med innleigde solistar og å få den rette «rama» omkring med omsyn til lokale. Det vart då teke kontakt med Ulstein Hotell, som stilte salane til disposisjon.

Ein intens øvingspeiode frå midten av november 1999 tok til, og korpset hadde øvingshelgar med innleigde instruktørar. Her var det vilje til å gjere sitt aller beste for å begeistre eit publikum. Med dyktige dirigentar og instruktørar lukkast det. «Milleniumskonserten», som det heitte, fekk mykje ros i etterkant. Den mest vanlege kommentaren frå publikum var nok at «dette måtte verte ein tradisjon!». Og det vart det! Kvart år seinare har korpsa kome saman i november månad og starta med innøving av programmet til neste Nyttårskonsert. Det har heile tida vorte prøvd på å gjere neste Nyttårskonsert betre enn den førre. Publikum har vore begeistra, og det har ikkje mangla på rosande ord. Dette er svært gledeleg både for dirigentar og musikarar.

Berre eitt av desse ti åra har det ikkje vare slik konsert. Dette på grunn av at det ikkje var høvelege lokale. Men i 2008 var det nye kulturhuset ferdig, og sidan har konsertane vore avvikla der.

I løpet av desse 90 åra har korpset hatt seks dirigentar. Det var skiparen Enok Hasund frå 1920 til 1946, tilsaman 26 ½ år.

Petter Hasund tok så over som dirigent frå 1946 til 1975, tilsaman 29 ½ år.

Etter Petter Hasund vart Ottar Grasvik tilsett som dirigent frå 1975 til 1990, tilsaman 14 ½ år.

Asbjørn Kleven var så dirigent frå 1990 til 1992, tilsaman 3 år.

I halve 1993 og halve 1994 var Kjellstein Knotten dirigent. Frå midten av 1994 til midten av 1996 var det Sigurd Ertesvåg som var dirigent, tilsaman 2 år.

Kjellstein Knotten kom så tilbake som dirigent frå 1996, og er det framleis i 2009.
Tilsaman har han dirigert korpset i 14 ½ år.

Frå starten i 1920 og fram til 1946 vart korpset styrt av styret i Hasund og Dimnøy kr. ungdomsforeining. I 1946 vart det skifte av dirigent. Tida var då høveleg til å verte «sjølvstendige», med eige styre, formann, kasserar og sekretær, eller skrivar som det heitte den første tida. Det var elles to personar pr. år som var valde. Oppgåva til desse var å referere aktiviteten til korpset gjennom året. Desse var heller ikkje alltid med i styret.

I løpet av desse åra er det 22 personar som har vore leiarar i korpset. 30 personar har vore skrivarar/sekretærar og 6 personar har vore kasserar.

Når vi ser tilbake på tida omkring 1920, var nok forholda for lagsarbeid langt betre enn i dag.
Dette hadde nok si årsak i at folk hadde trang til å kome saman for å snakke med andre. Dette resulterte då ofte til at det vart skipa foreiningar av ymse slag. Når ei foreining først var skipa, var det naturleg at det også måtte underhaldningskrefter til. Sangkor, musikklag og korps vart skipa som ei naturleg fylgje av foreiningsarbeidet. Denne tida var kommunikasjonane ikkje så godt utbygde, og det var slett ikkje lettvint å få underhaldningskrefter utanfrå. TV fanst ikkje, og radiounderhaldninga var nok heller ikkje av beste kvalitet. Difor måtte ein vere sjølvhjelpt med det meste. Folk var villige til å ta eit tak både i lagsarbeid, underhaldning og dugnadsarbeid i det heile.

Arbeidssituasjonen var ikkje slik den er i dag. Det var for det meste fiskeri kombinert med jordbruk og gardsarbeid, eller anna tilfeldig arbeid. Arbeidstida var frå sju-åtte-tida om morgonen til i fem-tida på ettermiddag. For den som då ikkje var oppteken med gardsbruk, var kveldane fri til lagsarbeid. Vi kan trygt seie at i denne tida blomstra lags- og kulturarbeidet.

I dag er det slik at i mange høve går arbeidet kontinuerleg med skiftordning i helg som i yrke. Dette er det all grunn til å vere glade for, men det vil i mange høve få verknad i lags­ og organisasjonsarbeidet då det er medlemer som ikkje møter på grunn av arbeidssituasjonen. Dette er nok eit problem som vi må leve med.

Eit ynskje er det i alle fall at eit korps som har vore i aktivitet utan avbrot i nitti år også kan gå nye nitti år i møte.

I det HDU i januar 2010 passerer nitti år, er det Mary Kleven Brekke som er leiar, og Kjellstein Knotten er korpset sin dugande dirigent.

Bernt Sundgot sitt attersyn på korpset sitt 30 års-jubileum i 1950.

Det som er skrive om Hasund og Dimnøy Ungdomsmusikkorps i starten er frå styre- og referatbøker og rekneskap for Hasund og Dimnøy kristelege ungdomsforeining.