Preikestolen
Står på sørsida av koret i overgangen til skipet. Ei trapp fører opp til han. Grunnforma er åttekanta. Mest legg me kanskje merke til preikestolfana som heng ned frå bokbrettet. På den kvite botnen er figurane hjarte, anker og kross. Kvar for seg er dei symbol for kjærleik, von og tru. Her er og to framande bokstavar, dei greske bokstavane alfa og omega.
Kyrkjestolane
Frå gammalt kallar me så benkane med ryggstø. Men der var og noko anna. Det var ei dør inn til kvar stol. I den gamle steinkyrkja rådde nok skikken at folket hadde faste plassar, og dei fekk plass etter rang. Dei som hadde store gardar og bruk, betalte mest tidend og fekk plass langt framme. Husmenn og plassmenn måtte ta til takke med nedste plassane. Dei fann seg i at dette var rett og riktig, for det var bøndene som måtte gjere dugnadsarbeid og det var dei som måtte leggje ut om noko skulle vølast. Husmennene slapp det.
Korkje medan trekyrkja stod i Ulstein eller sidan ho kom til Ulsteinvik kjenner me til påbod om faste plassar. Stolane som no er i bruk vart fornya og omlaga i 1914. På kvar side av midtgangen er 23 stolstadar. Av forma på skipet kan ikkje alle vere like lange. Sit ein tett er det plass til 400 menneske om me reknar med orgellmen.
Den game altartavla
Kor gammal ho er, veit me ikkje for visst. Venteleg er ho frå tida i overgangen frå renessanse til barokk. I 1690 er ho med i inventarlista og er nemnd «ustafferit». I tida mellom 1660-1690 var det gjort mange omvølvsler i steinkyrkja. Mykje kan tale for at tavla kom hit då.
Medan Nielsen var sokneprest, var han og nokre andre av kyrkja sine folk oppe på loftet. Der låg den gamle tavla nedstøva. Dei rådde seg til å stelle henne. Så vart ho hengd over inngangsdøra i sør. Kva som løynder seg bak dei overmåla felta, er uvisst. Nedste feltet skal vere eit målarstykke av nattverden. Ser me vel etter finn me at det vantar nokre figurar, på toppen og på basis til dei to øvste søylene.
Det vert herma etter Wraamann at han ikkje likte helgenfigurane, og at han difor ikkje ville ha sett opp tavla i den nye kyrkja. Det kan vel hende. Men biskop Neumann frå fyrsten av førre hundreåret var ikkje mindre nådig. Frå hans tid og ut over heile hundreåret, vart det vanleg med trekross i staden for altartavle i alle nybygde kyrkjer. Og om den gamle tavla vart nytta, kom ein kross fram for.
No får me berre ynskje at den gamle altartavla kan restaurerast.
