Den store Nordiske ufreden var slutt kring 1729. Statskassa var tom og kongen sine rådgjevarar fann å selje kyrkjene. I eine valdstida rekne kongen med at kyrkjene var hans eigedom. Sunnmørskyrkjene vart selde på ein auksjon i Borgund i 1723.
Folket i soknene hadde fått kjennskap til dette. Somme stader slo bøndene seg saman og sende eit par mann som skulle kjøpe. Ulstein kyrkje kom på private hender. Dei som kjøpte fekk eit kongeskjøte. Han som kjøpte Ulstein kyrkje, døydde før skjøtet vart utferda. Skjøtet gjekk etter ein fast formular. Berre namnet på kyrkja, kva prosti ho høyrde til, kva jordegods som fylgde med og pris var det skilnad på. I kjøpebrevet stod også vilkåra m.a at kyrkjeeigaren innen 3 år skulle setje huset i brukande stand.
Me skal ta med litt av kongeskjøtet:
«Vii Frederich den Fjerde af Guds Naade Konge til Danmark, og Norge, de Wenders og Gothers, Hertig udi Slesvig, Holstein, Stormarn og Ditmarksen, Greve udi Oldenburg og Delmenhorst gøre alle Witterligt at som Vii ved allernadigst Resolution af 13de November 1723 haver…..voris Vice Sorenskriver udi Sundmøre ogderie os Eskelige, salige Christen Møller sig haver tilforhandlet og er blefuen høist biudende paa Ulfsteens Annes Kirke…..»
Ei kjelde seier at Christen Møller betalte 80 Rdlr.
