Til å sjå etter at kyrkjehuset var i stand, hadde kvvar kyrkje ein ombodsmann. Han vart kalla kyrkjeverje. Han hadde også meir å gjere attåt dette, for han skulle krevje inn tiende av gardsbrukarar og fiskarar, krevje inn landskyld og byksel av jordegodset kyrkja leigde ut. Sameleis kravde han inn leige for kyr og geiter som kyrkja åtte.
Han førde rekneskap over alt han tok inn og det som gjekk med til vølingar. År om anna kom skiftskrivaren og reviderte. Skiftskrivaren hadde overtilsyn med kyrkjahusa.
Det var nok ei ære å vere kyrkjeverje. Hugs gravminnet over Peter Scheide!
Stundom kan me tru at rekneskapsføraren hald ap t.d når han skriv at han har betalt for 710 små og 127 store spikrar som var nytta under ei vøling med å leggje kvelving i kor og lydhette over preikestol. Med det var ingen spøk. Kvar ein spikar var smidd for hand, så det var ikkje rart dei heldt greie på talet. Elles står det å lese at N. N har fått «1 ort for Kirchen at maye og Ornamentene at holde rene». Ein gong var kjøpt ei ny kyrkjeklokke. Ho fekk tidleg skade og ei storutgift er førd: 22 Rdlr. «for den nye Klocke at lade omstøbe».
Vanleg var endesidene og framsida av altaret kledd med eit raudt klede. Ein gong kan me lese: «kjøbt 4 alen røt Klæde til nyt Alterklæde». Ei ny altartavle er kjøpt, men dei har ikkje hatt råd til å fullføre henne med fargar. Seinare kjem ein utgiftspost som seier at altartavla er «stafferit med Guld og Sølv og fine Farver».
Når bøndane kom med tiendekornet, som til så lenge vart fylt i ein korbør (kiste) i våpenhuset, kunne det nok hende at dei fekk ein skjenk av kyrkjeverja. Han kunne føre i rekneskapen sin at han har betalt for «1/2 Anker Brædevin ved Tiendens Modtagelse».
