Laurits Knutson Dimmestøl

Etter at broren kom vekk ved Svinøya, slutta Laurits med fiske. Han tok til å byggje husmurar til folk. Truleg tok han også på seg arbeid med å flytte heile hus over på ny grunnmur.

Det var truleg omkring 1900 han tok til å lage gravsteinar.

6. mai 1910 stod dette å lese i Sunnmørsposten:

I Ulstein er ein ung mand, som hev teke til med ein ny industri. Han hogg gravsteinar. Og desse er like so fine som dei ein fær fraa Kristiania og Bergen, og berre tredjeparten so dyre. Tilfanget han til denne tid hev brukt, er kvitgraa granit, men no i det siste hev han teke til aa arbeida dei av kvit marmor. «Marmor»? Spør du! Ja, rett marmor, ægte sunnmørsk ogso.

Marmoren tek han hos Hans Osnes paa Hatløyi i eit brot han nyst hev funne der. So no kan folk faa gravstyttor av kva slag dei vil. Prisen er fraa 8-10 kroner for dei minste og enklaste til 75-100 kroner for dei flottaste, som kostar 3-400 andre stadar.

Til denne tid hev han arbeid berre til folk i Ulstein, Hareid og Herøy, men folk lenger fraa skulde også ansa paa dette og tinga hjaa han Lauritz istadenfor aa tinga andre stadar. Dermed gjer dei to gode gjerningar: Styd ein fattig, strævsam mann, og hjelper upp sunnmørsk industri.

Hev nokon hug til å sjaa styttorne hans, kan eg nemna, at millom andre er stytta paa gravi til kyrkjesongar Lars Hareide paa Hareide kyrkjegaard gjorde av Laurtiz Dimmen. Desse styttorne vitnar sjølve om dugleiken hans. Ved aa skriva til han, kan ein faa dei upplysningar ein ynskjer.

H.O.

Det har ikkje vore så lett å spore opp andre arbeid frå Dimmestøl si hand. På kyrkjegarden i Dalsfjorden skal det finnast ein stein over ein av dei eminente fyrbyggarane i Dalsfjorden. Denne skal vere forma som eit fyrtårn. Mor til fyrbyggaren var søster av Knut, far til Laurits. Knut var fødd på Lisjebøen i Dalsfjorden.

Også steinen over kyrkjesongar Lars Hareide på Hareid er Dimmestøl sitt arbeid.

Det er også han som hogg til steinane over bankmann Ole Thorseth og kona på Moltu. Rundt desse to støttene laga Laurits eit smijernsrekkverk av runde, rette jern med pilspissar på toppen.

Laurits måtte flytte seg mellom heimen og oppdraga med båt. Truleg kjøpte han båten han brukte i Hardanger og segla han heim. Fremst i baugen var det ein tverrstokk med hol i. I dette holet sette han ei mast. I masta hadde han ei trekantfokke på på ca. 1,5 kvadratmeter.

Til å halde styr på seglet hadde han ei line frå enden av seglet, kalla «liket», bak til styreposisjonen. På denne måten kunne han ha kontroll med seglinga utan å kollsigle. Under ugunstige vindtilhøve var det å ro.

All steinen han henta ut frå ulike brot på Hatløya (Borgarøya), Volda, Breivik og «Ugleberget» på Dimnøya blei frakta i denne robåten.

Det vert fortalt at han ved eitt høve rodde til Dalsfjorden til slektningar og kom heim etter eit par dagar med forskjellige varer som frukt og lintøy, som det visstnok var lettare tilgang til inne i fjordane.

Båten til Laurits hamna etterkvart til Myklebust i Herøy, til slekta. Båten er framleis inntakt, med same fokka som Laurits i si tid hjelpte seg med.