Stilbok aat Kristine Hasund 1912

Laurdagskvelden er komen. Alt vask og stræv er fraa seg gjort. Alle stadar er reint og koselegt. Alle maa vera øme og ikkje skjemma ut. Det vert korkje garnbøting eller kulebitting i kveld. Alt arbeid som fører rusk med seg er vekk. Sjølv ungarne lyt sitja pent stille. Det er liksom søndagen held paa aa koma. Far les avisorne sine, og dei andre arbeider med eit og anna smaaarbeid som fyrr i vika nesten ikkje hev vorte sett paa. Um ei stund høyrer me det gjeng ute, og inn kjem Johannes som hev vore paa sildefiske. No vert det forteljing og spyrjing ei heil stund ut etter kvelden, so ein skulde tru det aldrig tok ende. Ein laurdagskveld heime hjaa mor og far er ein gild kveld, især for dei som hev gode heimar.

Bra +

Det er midt i hardaste slåtten, ein speglande klaar og fin julimorgon. Folket tek no til aa staa upp. Eg ser det ryk or fleire hus utyver bygdi. Der kjem grannen ut or stova si. Han ruslar seg burt paa vollen og ser paa vèret. Aa jau, det vert god høyterre i dag. Snart kjem folk med ljaaar og bryne i henderne. Dei gjeng paa kvar sin plass. Ein halv time etter er folket komne seg til arbeids, og snart ligg der store skaarar med nyslege høy burt etter attelegorne. Soli er no komi heilt upp. Det vert varmare og varmare, og arbeidet gjeng ikkje so lett som det gjorde i fyrstninga.

No skal me til aa breida raahøy. Daa det er fraa seg gjort, ropar dei att me skal koma og eta. Straks me hev ete fraa oss, ber det ut att, me skal av og breida og kasta saator. Det er so varmt att arbeidet gjeng tungt. Det lid til middag og turrhøyet skal snuast. No er det middag, og so snart me hev ete fraa oss skal dei vaksne kvila middag, men ungarne spring ned aat sjøen og bader seg. Ein time etter stend folket uppatt, og dei ropar at ungarne skal koma og snu raahøy. Naar me er ferduge med snuinga er turrhøyet ferdugt til aa rakast i hop. Daa kan du tru det vert moro for ungarne. Dei byks og stend paa hovudet i høyet, og er mest som galne; men med rakingi gjeng det smaatt. No ropar dei att me skal koma og eta til nons. So snart me hev ete fraa oss ber det av og sæta. Soli sig lenger og lenger ned i vest, og det tek til aa myrkna. Etter att me hev ete til kvelds, gjeng me til kvile etter ein travel dag.

Bra+

Jonsokkvelden er komen med fint vèr. Alt er fagert. Sjøen ligg blank og still. Paa nutarne kring i bygdi logar brisingarne høgt mot himmelen. Ein heil flokk med gutar og gjentor skal til fjells og tura Jonsok. Eg òg er med. Me hev alle niste med, og so ein stor kaffikjel.

Daa me kom upp, kveikte me i ei stor tjøretunna som me hadde bore upp fyrr. Ho brann godt, og logen steig høgt mot himmelen. Den svarte røyken av tjøretunnorne, og den ljose røyken av baali blanda seg saman og la seg kring fjelli som ei skodda. Burt paa sjøen er der baatar med flotar etter seg, og paa flotarne er der baal. Sume av baali hev no slokna.

Tjøretunna vaar dett i stavar og ein stor glodhaug ligg att. No tok gjentorne til aa koka kaffi. Medan kaffien kokar, skal me leika oss. Ein gut hadde fela med, og felespel lyddest fagert i den stille, fagre sumarsnatti. Kaffien var no kokt, men daa me skulde til aa drikka, synte det seg at me hadde gløymt koppar. Ein gut slo kaffi i huva si og drakk, og ein annan drakk i loket. Men dei andre laut eta maten turr.

Sidan tok me til aa leika oss meir, men det leid so langt at me laut til aa tenkja paa heimveg, og so rusla heile fylgjet ned gjennom bakkarne. Soli tok til aa roda i fjelltopparne. Doggi ligg som sylvperler i det frodige graset. Aakeren stend frodig og grøn, og heggen og raunen stend kvite av blomar. Den fagre Jonsoknatti er no forbi, og eg gjeng til kvile. Eg tykte det hadde vore morosamt.

S.bra-

Det var i fiskja. Godt vèr. Mykje snø og bitande kaldt. Tidleg um morgonen fòr baatarne kakkande burt yver sjøen. Dei skunda seg alt dei kunde for det var mykje fisk og dei brukte mange setningar. Heime paa sjøbudi dreiv gamle kallar, kjerringar og gjentor paa aa verka og flekkja og salta fisken i store lad. Levri samlar dei i tunnor og førde henne til levrebrennaren, og han kokte henne til tran. Gutungarna tredde haudi og ryggjer i store henkrer og lagde burtyver bergi til turking. Ute paa sjøen dreiv folket paa aa draga garni. Alle baatarne hadde fenge mykje fisk fraa tusund til tvo tusund. So snart dei hadde gjort fraa seg paa sjøen bar det paa heimveg att. Det leid til non og paa sjøbudi hadde dei salta siste fisken og gjort reint sjøbudgolvet. Baatarne kom no av sjøen. Dei kastar fisken uppaa sjøbudi, gjekk so upp og fekk seg mat. Sidan hjelpte dei til aa verka fisk. Verkarane fòr snart heimatt og fiskarane lagde seg til aa sova.

Sundgot 9-12-1912

Joleafti hadde me det morosamt. Klokka 6 lagde mor ein kvit duk paa bordet, og sette fram steik og jordeple. Daa me hadde ete, bar far inn joletreet og mor tende ljosi. Joletreet lavde av eple og pære og stjernor, rosor og gullegg o.s.v. Daa me gjekk burt aat vindauga var det som det var tvo joletre for kvar vindauga. Me gjekk runt treet og song salmar og songar. Under treet laag Julegavor. Eg fekk ein album og ei brystnaal og ei salmebok, og bror min fekk ei lesebok og ei bokskreppa. Joledag var eg i kyrkja, eg var med far og mor. Der var mykje folk med kyrkje, og der var mange ljos. Eg hev vore i tvo jolelag. Skriv snart til meg og fortel korleis du hadde det i jolehelgi.

Med von um snart aa høyra fraa deg sender eg ei varm helsing fraa di Kristine Hasund