Olav Osnes vart fødd 10.07. 1916 «oppi Gjerda» i Ulsteinvik sentrum. Før krigen var han politikonstabel i Østerdalen, og ved krigsutbrotet i 1940 arbeidde han ved lensmannskontoret i Volda. Seinare under krigen arbeidde han ved politikammeret i Ålesund. Under krigen var Olav Osnes saman med resten av familien i Ulsteinvik aktivt med i arbeidet med Englandsfarten og militært motstandsarbeid. Mistenkt for dette, vart han i desember 1941 arrestert av Gestapo (sjå neste artikkel). Seinare vart han på nytt arrestert av Gestapo i juni 1944. Særleg under siste arrestasjon vart han sterkt torturert, men også i 1941 vart han torturert. I intervju med Ragnar Ulstein fortel han at i Trondheim vart det særleg ein tysker, Sturmscharfürer Otto, som var særleg brutal. Han la m.a. veslefingeren til Olav Osnes over kanten på bordplata og braut han sakte av. Olav Osnes sa alltid at han forsto dei som «sprakk» under tortur. Etter opphaldet på Vollan kretsfengesel mista Olav Osnes jobben ved politikammeret i Ålesund
Bror til Olav Osnes, Sverre Osnes, arbeidde også ved politikammeret i Ålesund. Han var aktivt med i motstandsarbeid i Torsvik-gruppa. Torsvik-gruppa dreiv med militært motstandsarbeid og Englandsfart. Leiar av gruppa var overrettssakførar Harald Torsvik, som også arbeidde ved politikammeret i Ålesund. Gruppa var aktiv frå sommaren 1940 til mai 1941, då den vart opprulla av Gestapo. Harald Torsvik vart arrestert 26. mai 1941, og avretta på Akershus festning 26. november 1941. Sverre Osnes vart skoten og mista livet under eit tenesteoppdrag 12. juli 1941.
Far til Olav Osnes, Johannes Osnes («John oppi Gjerda»), sto i spissen for å organisere Englandsfarten frå Ulsteinvik-området. Både Olav Osnes og faren var aktive i Kvalen-gruppa, som dreiv med militært motstandsarbeid og Englandsfart, Leiaren i Kvalen-gruppa var Jakob Kvalen, som også arbeidde ved politikammeret i Ålesund. Som me har sett, var politikammeret i Ålesund eit senter for motstandsarbeidet under krigen. Mange i politiet dreiv eit dobbeltspel. Dei måtte utføre tenesteoppdrag for okkupasjonsmakta, men samstundes fekk dei tak i livsviktig informasjon for motstandsarbeidet gjennom tyske kanalar. Denne informasjonen berga heilt sikkert livet til mange i Heimefronten. Ut over i krigen vart Statspolitiet meir og meir nazifisert, og det vart vanskelegare å drive motstandsarbeid.
Olav Osnes organiserte i 1944 og 1945 Heimestyrkane på Vestre Sunnmøre. Etter kvart vart dette ei stor avdeling som dreiv med våpentrening og tok imot våpen og utstyr som vart fordelt til andre grupper på Sunnmøre. Mykje av motstandsarbeidet i Noreg under krigen vart rulla opp av Gestapo og Rinnanbanden. Dette vart forsøkt gjort også i Ulstein, men ein lukkast ikkje (sjå artikkel i Levd Liv 2012). Hadde Gestapo og Rinnanbanden lukkast, kunne Ulsteinvik fort blitt eit nytt Telavåg. Meir om både Englandsfarten og Heimestyrkane kan ein lese i Ragnar Ulstein si bok ”Lagunen og Stormen. Ulstein – Bygd i Europa 1940-1945.” Etter krigen fekk Olav Osnes si lengste arbeidstid som lensmann i Vanylven. Olav Osnes døydde 25.09.2006, 90 år gamal.
