Då Rasofiel Hatløy kollsigla

Tett attai vegen kom Karl Bakke («Kalla sør i Bakkjen») med ein motorisert lettbåt, som høyrde til ein større båt som låg oppe ved Hatlø Verksted. Han skulle oppatt med lettbåten denne dagen. Karl såg ulykka som hende framfor seg og var raskt framme for å hjelpe til. Rasofiel kom seg om bord, dei sanka i hop det som låg og flaut. Det meste vart berga, berre malmblokkene og egga forsvant. Færingen vart så slept med kjølen i veret opp i fjøra bort i Kloholmen. Der fekk dei snudd og aust tom båten. Rasofiel rodde sjølv bortatt til Hatløya, medan Karl laut fare vidare.

Sonen, Harald, høyrde at faren kom heim og for inn i kjellaren. Han lurte på kvifor faren kom heim så snart og gjekk ned i kjellaren. Der såg han at faren var våt opp til livet og undra seg på kva som hadde hendt. Rasofiel fortalde så om uhellet og gav streng beskjed om å ikkje fortelje det til nokon. Harald lurte på kvifor han ikkje var våtare. Slik gjekk det til at Harald fekk vite i detaljar korleis ein skulle trø rundt ein færing.

Smøret vart berga, men var ikkje lenger salgsvare. Rasofiel brukte smøret sjølv.

Ordforklaringar:

9 alning – Ein færing som var ni alen lang langs ripa. 1 alen er 20 tommar a 2,75 cm, altso den gamle norske tommen.

Seglreide – rigg med rå og master; det som skal til for å halde seglet oppe. Det heiter segl og reide.

Fokke – eit trekanta segl som er festa til staget/fokkestaget. På gaffelrigga og sjasserigga båtar er det ein fast del av seglføringa.

Sjassesegl – em mellomting mellom råsegl og gaffelsegl. Seglet heng i ei rå som er heisa slik at ho pikar bratt opp. Berre ein liten del av råa går framom mastra. Namnet kjem av Marine Chasse, som var lettbåtar i den franske marine. Anna namn på denne type segl er; Marinesegl og luggersegl.

Sløringja – vinden kjem inn på skrå bakantil.

Tynnarknute – ein rotete og sterk vind som går i tvinn og piskar sjøen sund. Det ryk ofte av sjøen.

Strika – å ta i hop seglet raskt.

Fokkeskautet – tau festa i nedre segløyre, som går gjennom eit feste innom ripa ved framtofta og att i ein varnagle på metofta.

Holken – ein ring som vert tredd ned over vantnåla for å låse vant. Ringen er ofte av horn.

Holkestøte – slår opp holken på vantnåla og lar riggen falle ned.

Trø rundt båten – trakka ut på ripa og hjelper til med kroppstyngda til å få båten til å gå rundt. Barlasten går då ut, og ein kan raskt klyve opp på kjølen utan å bli særleg våt. På denne måten var det lettare å berge seg. Kom ein i sjøen var det stor fare for at ein fraus ihel.

Tilfaret – alt laust som høyrer til båten med unnatak av seglreida. T.d.; tofter, tiljer, ausekar, årar m.m.