Ein ting var heilt opplagt. Ny kyrkje måtte byggjast og ho måtte vere romslegare enn den lynet gjorde ubrukande. Kvar den nye kyrkja skulle reisast var det nok fleire meiningar om, men ein stad lenger inne i soknet måtte det vere. Ynsket om stuttare veg, kom særleg ifrå dei som budde lengst unna, Håheim og Haddalbygda.
Tre stader kom tidleg på tale: Osnes, Vik eller Saunes. Alle desse stadene låg nær sentrum og hadde brukande tilflot for dei som framleis måtte nytte båt.
Men den endelege avgjerda fekk departmentet ta. Søknad om ny kyrkjestad vart sendt saman med teikning til og løyve om å byggje. Sokneprest Wraamann hadde laga teikninga til ei åttekantkyrkje med rom nok til kyrkjelyden. Desse førebuingane gjorde dei same året. Men departementet drygde med å svare, og kyrkja var reist då svaret kom.
Noko må gjerast
Fram på våren 1848 kom fleire skuter norda frå med tømmer. Skutene ankra opp ute ved Ulsteinlandet. Dei låg der ei tid, for dei som hadde ansvaret, venta på melding frå departementet når som helst. Tolmodet tok slutt. Tømmeret lossa dei på Ulsteinøyra.
Ut over vår og sommer høyrdest øksar som song og klang nede frå Øyra. Stokkane vart tilhogne og flata. Mange menn hadde arbeid lenge med dette. Lyd frå departementet var ikkje kome, endå alle stokkane no låg ferdige til å verte hus av.
Så skal Wraamann få ordet att: «Kirkeeierne søgte strax at arrangere det Fornødne til ein ny Kirkes Opførelse og da de dueligste Kirkebyggere paa desse Kanter var engageret til at opføre en anden Kirke i Aaret 1849, betingede man sig at han skulde bygge Ulfstens Kirke i 1848 og begynne i Mai, til hvilken Tid man haabede at Materialer kunde være anskaffede, og alle nødvendige Forberedelser trufne.»
Trass i at formannskap og sokneprest, som også var ordførar, purra på for å få svar, drog det ut. Ei kjelde seier at råbygget vart tømra opp nede på Øyra, og det skulle vere ei grei sak og føre til den staden departementet gav bod om til ny kyrkjestad. No leid det ut i september og «Kirkeeierne beslutted da at sætte Kirken paa den gamle Tomt,-». Den nye grunnmuren vart lagd nedst nede på kyrkjegarden og det gjekk ikkje lang tid før huset var kome under tak.
Då kom svaret «at Kirken skulde flyttes til Ulfsteinsvig, og at det insendte Udkast til Kirken forkastedes.» Her var ikkje anna å gjere enn å melde ifrå korleis det var, at kyrkja var bygd på den gamle kyrkjestaden og at ho måtte få stå der. Kan hende dei angra på at dei ikkje venta lenge nok. «Den staar da nu der, vistnok en rummelig og lys Kirke, men staar afsides for den største Deel af Almuen. Af den gamle Kirke er Stenen anvendt til ein solid Kirkegaardsmur, da den nye Kirke er opført af Træmaterialer. Dens Form er langagtig Ottekant.»
